Sinds november 1999 is Ab in het bezit van zijn CX500 E. Toen met 56.000 km op de teller, inmiddels zijn dit er 75.000 geworden. In onderstaand reisverslag wordt duidelijk hoe Ab en zijn E aan al die kilometers komen.
Tijdens een verregende trip naar Zuid-Limburg werd het idee voor een motorvakantie naar Zuid Frankrijk geboren. Met z'n drieën (Edwin, Jan en ik ) zouden we gaan. Na enig zoekwerk op internet werd ons reisdoel een camping bij de Drôme. Maar ja dan ga je wat rekenen: toch gauw 3000 kilometer inclusief de kilometers die je daar gaat verrijden . Edwin en Jan hebben een relatief jonge motor met weinig kilometers en veel cc's en ik toch wel een 'bejaard' ruim ingereden 500 cc-ertje! Hiervan ging ook nog een voorpoot lekken, 3 weken voor vertrek. Gelukkig was dit te repareren, maar ik maakte me toch wat zorgen inzake pechgevoeligheid. Dit bleek achteraf echter totaal overbodig.
Op 18 juli 2001 vertrokken we 's ochtends om 6 uur in de regen om via de snelwegen Nederland en België te doorkruisen. Vlak na Namen reden we binnendoor en ook door Frankrijk namen we de Route Nationales. Gelukkig was het in Frankrijk droog. Die Franse 'N' wegen vind ik trouwens op de motor lekker rijden. Het tempo ligt zo rond de 95 km en dat kan je echt lekker lang volhouden. De anderen kunnen op zich wel harder maar hebben zo'n etalageruit voor hun snufferd en dat neemt toch wel erg veel wind weg. Bovendien zie je op die 'N' wegen wat meer couleur locale en kan je bij het aanschouwen van een leuk terrasje even een koffiestop inlassen.
Omdat we de 1000 km nooit in één dag konden overbruggen keken we halverwege in Frankrijk uit naar een overnachtingscamping. Die 1e dag zijn we iets verder dan Gray gekomen en hadden daarmee 693 km afgelegd.
De 2e dag was het halfbewolkt maar droog. Bijtijds opgestaan omdat we weer een flinke rit voor de boeg hadden. De CX weer omgedoopt tot pakezel en verder richting zuiden. Hoe zuidelijker we kwamen hoe mooier de omgeving werd. Na Romans sur Isere zijn we via 'D' wegen gaan rijden en hebben daardoor gelijk de eerste haarspeldbochten te pakken. Oeff, dat was wel even wennen. Nogal onwennig ging het haarspeldbochtjes draaiend omhoog. Maar je hebt dan wel een mooi uitzicht als je op de Col staat van zo'n 1100 meter hoog. Om 5 uur kwamen we op de plaats van bestemming aan, Montclar sur Gervanne. Ondanks de negatieve verhalen over motorcampings was deze echt goed. Mooi sanitair, een leuke bar, eenvoudige doch goede keuken, zwembad en een ontspannen sfeertje. Deze dag 381 ombezorgde kilometers gereden. Tentje opgezet en voor bij de bar het 'menu van de dag' naar binnen gewerkt.De 3e dag op de camping rustig aan gedaan. Je kon bij de bar als ontbijt diverse halve belegde stokbroden kopen. Nou ja, stokbroden. Een half brood met sla, ui, gebakken ei, kaas en ham, de zogenaamde Sandwich Combi. Daar kon je de rest van de dag wel op teren..
Gezien de beurse status van onze achterwerken maar besloten om de dichtstbijzijnde grotere plaats, Crest, te bezoeken en daar de supermarkt te plunder.. eh, bezoeken. Verder nog wat rondgekuierd. Toen we op de camping terugkwamen maakten we kennis met onze nieuwe overburen, een jong Belgisch stel , waar we het gelijk goed mee konden vinden. Met z'n vijven wezen eten bij de bar en daarna nog de nodige pinten bier verwerkt. Bij de receptie zagen we een aantal (gratis!) toerritten hangen. Daar hebben we de rest van ons verblijf dankbaar gebruik van gemaakt.
Op de 4e zonnige dag eensgezind besloten om een tourrit te maken naar de grotten van Choranche.
Na het sandwich combi ritueel zijn we weggereden om één van de mooiste toerritten te maken van die vakantie (maar dat wist ik toen nog niet.) Mooie wegen, veel groen, afwisselend zonnebloem en lavendel velden en veel uitzichtpunten. We zijn over de nodige Cols gereden van wisselende hoogtes (van 980 tot 1250 meter) en over een mooie weg die half was uitgehakt langs een rotswand. Motorrijders die nog nooit in dit gedeelte van Frankrijk zijn geweest moeten er toch eens serieus aan gaan denken om hier eens naar toe te gaan. Je zult er geen spijt van krijgen! Overigens was ik wel blij met al die haarspeldbochten dat m'n CX nu leeg was. Dat reed echt een stuk prettiger zo zonder volle bepakking. Overigens viel het me op dat ik bij de haarspeldbochten omhoog de anderen makkelijk bijhield maar met de bochten omlaag wat meer moeite heb. Heeft niets met de CX te maken maar is iets dat tussen mijn oren zit.
Toen we bij de grotten van Choranche aankwamen was het al peentjeszweetweer geworden.
Het was zelfs zo warm geworden dat de jiffy van de CX langzaam wegzakte in het asfalt van de parkeerplaats. Helaas had ik dat iets te laat in de gaten zodat de CX al snel op één oor lag.Gelukkig zonder zichtbare schade. In de grotten was het gelukkig lekker koel dus konden we weer even bijkomen.
O ja, op deze dag zo'n 210 km afgelegd.
Op de 5e dag was het bij het opstaan al zo warm dat we eerst maar gingen zwemmen.
Daarna een korte zelf uitgestippelde route gereden. De CX geeft ondanks de hitte (30+ C) geen krimp. Alleen de naald van de temperatuurmeter slaat nu verder uit naar rechts dan hij ooit in Nederland gedaan heeft.
Op de 6e dag was het bij het opstaan al niet meer uit te houden zo warm! Maar we wilden toch wel graag een toertocht maken naar de Mont Ventoux, voor de Tour de France kenners geen onbekend begrip. Zolang je reed was het nog uit te houden maar zodra je moest stoppen viel de hitte als een deken over je heen. Als we een ruststop hielden, deden we zo snel mogelijk onze leren motorjas uit. In de buurt van de Mont Ventoux was al goed te merken dat er regelmatig wielrenners overheen gaan. Er waren allemaal namen op het wegdek geverfd en er waren veel amateur wielrenners op de been. De Mont Ventoux is eigenlijk niet meer dan een verzameling aan los steenpuin van zo'n 2000 meter hoog. De weg die naar de top slingert is kaal en behoorlijk warm. Daar kreeg ik toch wel veel bewondering voor al die wielrenners die proberen op eigen kracht de top te bereiken. Op je motor voelde je al dat die er het ook niet makkelijk mee had, laat staan als je dan op je fietsje ophoog moet! Bij het afdalen van de Mont Ventoux probeerden we nog een wielrenner in te halen. Maar dat ging niet makkelijk.. die gasten stuiven ook met een flinke vaart naar beneden! Op de terugweg naar de camping nog onderweg bij een riviertje rust gehouden en onze voeten koel gezet in het water. Of dat iets te maken heeft met de vissterfte die vlak daarna optrad..
Ondanks de hitte hebben we toch nog zo'n 291 kilometertjes afgelegd.
Op de 7e dag was het bij het opstaan ook weer flink warm. Jan had vandaag geen zin om weer op de motor te kruipen dus hebben Edwin en ik besloten om een deel van de route van de Grotten van Choranche opnieuw te rijden maar nu in tegengestelde richting. Omdat het weer zo warm was besloten om het leren pak te laten voor wat het was en in spijkerbroek en dito jack de route te gaan rijden. Echter tijdens het rijden werd het wat frisser en in de buurt van Col de Bataille werd het ook wat bewolkter. Sterker nog toen we bovenop deze Col waren reed je tussen de wolken. En daar werd het toch koud! Met weemoed dacht ik aan mijn warme leren jas. Ondanks de ingekorte route toch nog 160 km gereden.Op de 8e dag was het bij het opstaan al weer bloedje heet. Er stond een tourrit naar La Mure gepland. Alwaar Edwin een sprong van de brug maakte met een elastiekje aan zijn voeten. Bij het rijden van deze rit had ik sterk het gevoel dat het motorrijden terug in Nederland wel oersaai zal zijn als je het vergelijkt met het rijden hier. Zulke mooie kronkelende wegen met zo'n mooie omgeving hebben we helaas niet. Ook vandaag weer meer dan 200 km aan asfalt onder onze banden door laten rollen. Om precies te zijn 247 km.
Op de 9e en laatste dag op de camping wilden we wel wat anders doen dan alleen op de motor zitten. Het plan werd opgevat om te gaan kanoën op het riviertje de Drôme. Je wordt dan, met de kano, met een busje een stuk verder stroomopwaarts gedropt. Het is dan de bedoeling dat je met de kano terug komt varen. Klinkt simpel, maar is het niet. Het kostte de nodige moeite, ook door de aanwezige stroming. Tot overmaat van ramp was ik ook nog tweedegraads verbrand omdat ik alleen een zwembroekie aanhad. Terug bij de tent alvast spulletjes op wezen ruimen want we zullen de volgende dag vroeg vertrekken voor de terugreis naar Nederland. Door mijn verbrande schouders heb ik slecht kunnen slapen. Ik was dan ook om 6 uur al klaar wakker. Ben toen maar begonnen met de rest van mijn spullen in te pakken. Om half acht reden we, helaas, de camping af. We hadden het hier makkelijk nog een tijd uit kunnen houden.
De terugreis zou hetzelfde zijn als de heenreis. Via dezelfde steden op N wegen, alleen nu in omgekeerde volgorde. In de buurt van Langres begon het wat meer bewolkt te worden en zagen we onweersbuien in de verte. Gelukkig bereikten we droog de overnachtingscamping. Die ligt trouwens heel apart. Aan de rand van de oude stad ligt half op de stadsmuur de camping met uitzicht over de weg. Door het stadje wezen slenteren en bij een Ierse pub wat gegeten. Toen begon het ook even te regenen. Weer bijtijds naar bed gegaan omdat het ook morgen een vermoeiende dag zou worden.
De laatste dag op de motor..
Om half zeven opgestaan en alles weer ingepakt en opgezadeld. Om half acht weggereden voor de lange rit naar huis. Het was gelukkig droog en niet meer zo bloedheet.
Onderweg van onze laatste Franse Francjes stokbroden en beleg gekocht en ergens op een parkeerplaats ontbeten. Van de paar Francjes die we overhielden nog wat te drinken gekocht vlak bij de Belgische grensovergang. Omdat het wisselgeld wat we terug kregen te weinig was voor een nieuw rondje hebben we het maar aan de uitbater van het terrasje gegeven.
Die was daar zeer verrast door. Hollanders die je zomaar geld geven.
Over de rit door België over de snelwegen valt weinig te melden, beetje saai. Alleen toen we in een file kwamen door wegwerkzaamheden was het wel weer leuk om motor te rijden. File? Waar? Om half zes waren we weer thuis. Moe maar voldaan.
Je hebt het al begrepen; de CX heeft geheel probleemloos deze vakantie met 3280 verreden kilometers doorstaan! Ondanks de volle bepakking van tent, luchtbed, kleding en gereedschappen rijd de CX500E moeiteloos over de Franse 'N' wegen. Okee, niet met zo veel power als zijn grotere en nieuwere metgezellen, maar toch. Aangezien deze vakantie zo'n succes was is besloten om in 2002 ook op de motor op vakantie te gaan. En wel naar de Dolomieten, maar daarover lezen jullie wel een andere keer.
Wanneer je geïnteresseerd bent in het complete verhaal en meerdere foto's van deze vakantie kijk dan op mijn site http://home.hccnet.nl/a.uithol
Ab Uithol
:: Print deze pagina