Het was lekker dagje, de 5e september van dit jaar, 2003. Niet alleen vanwege het mooie weer, maar vooral om dat ik een leuk weekend voor de boeg had: het Eerste Internationale Honda CX500 Treffen van de Dutch CX-500 V-Club in Boekel! En daar had ik me al een hele tijd op verheugd, want helaas moest ik vorig jaar bij de toerrit in Linschoten verstek laten gaan.
Hoe vreemd kan iets lopen: in 1996/1997 had ik mijn eerste CX, een witte uit 1980, in niet al te florisante staat. Flink aan gesleuteld en opgeknapt (o.a. de achterbrug) maar na een tijdje bleek het blok stuk te zijn, althans, het fungeerde een beetje als olie-spray-machine. Als je even achter me had gereden, was je je lekker inge-olied. Via internet op zoek naar een nieuw blok, en zo kwam ik verzeild op de homepage van ene Coen, die ook een CX had en daar een homepage over had gemaakt. Sindsdien heb ik de site altijd gevolgd en zien ontwikkelen, tot de volwaardige club van liefhebbers die het vandaag is! Affijn, via internet werd mij een oude CX aangeboden uit 1978, die reeds twee jaar stil stond, maar hij zou nog goed lopen. Terplekke aangekomen, bleek deze CX in hele goed staat te zijn, veel beter dan de CX die ik toen had. Dus deze mooie rode CX meegenomen voor fl 350,- (guldens dus), thuis wat zaken over en weer gebouwd, en ik was in het bezit van een prachtig mooie CX, voor heel weinig geld. En al die tijd hebben er zich nooit problemen voorgedaan, zelfs niet na behoorlijk misbruik en gejakker in de Ardennen, en niet al te trouw onderhoud aan het motorblok. Wel keek ik de electrische installatie regelmatig na op slijt- en breukplekken en corrosie, want niets is zo irritant als een electrisch probleem.
Dit voorjaar was het tijd voor een nieuwe accu, want de startproblemen werden almaar groter. Met een verse accu startte ze weer prima.
Ik was dus erg blij met de aankondiging van het Treffen, want door de site had ik toch wel een goed clubgevoel gekregen. En het gaat ook wel om de machines zelf, want ze zijn allen oud, presteren niet al te geweldig, en over smaak in design valt te twisten. Maar ze hebben wel wat, met dat bullige , schuddende motorblok en dat rare kuipje. Alhoewel ik wel eens droom van een mooie, bloedsnelle Ducati, is mijn CX toch wel heel erg mijn ding geworden, en ik wist dat ik op het treffen gelijkhartigen zou ontmoeten.
Vandaar dat ik haar eens extra oppoetste, alles nog eens naliep, en keurig tot het nokje toe afgetankt aan het weekend begon. Ik besloot eerst naar het huis van mijn ex-partner te rijden, zodat ik mijn zoontjes Joris en Wouter nog even gedag kon zeggen.
Terwijl ik daar aangekomen binnen stond te kletsen, merkte ik plots dat er voor het raam dikke witte rookwolken opstegen, precies waar mijn CX geparkeerd stond. Ik rende naar buiten, nog even hopend dat het een spanband van de tanktas was die te heet was geworden. Maar buiten aangekomen, zag ik door de dikke rookwolken de vlammen al door het kapje bij de accu heen slaan. Ik wist meteen dat het erg fout zat en riep dat de brandweer gebeld moest worden, en rukte met alle macht aan de spanbanden om de bagage eraf te krijgen, waarbij ik gesmolten plastic over mijn vingers kreeg. Daarna wilde ik mijn buddy loshalen om er beter bij te kunnen, maar dat was te heet. Ik realiseerde me plots ook dat de CX wel heel dicht bij de huizen en auto's stond, en dacht aan de 20 liter benzine in de tank. Ik besloot de CX 15 meter verder op te duwen, waarbij ik veel rook binnen kreeg.
Inmiddels kreeg ik al wat pannetjes water aangereikt door mijn ex en mijn kinderen waarmee ik zo goed mogelijk probeerde te blussen. Ik trachtte tussendoor de accukabels los te trekken, maar ook dat lukte niet: te heet. Het kunststof van de motor en de bedrading bleef maar branden en smeulen, de pannetjes water waren niet voldoende. Een buurvrouw kwam plots met een tuinslang aanlopen en het leek uren te duren voordat daar uiteindelijk eens water uitkwam! Uiteindelijk heb ik de brand daarmee uitgekregen, waarna tot me doordrong, hoeveel schade er eigenlijk was. Ik zal je niet vermoeien wat er allemaal stuk is, de foto's spreken voor zich. De politie arriveerde toen, en even later ook de Nijmeegse brandweer, met loeiende sirenes en al! Het enige dat ze nog konden doen, is het koelen van mijn verbrande vinger..
Na getroost te zijn door mijn zoontjes en mijn ex, en alle emoties weggespoeld te hebben met een biertje, besloot ik toch naar het CX-weekend te gaan. Waar anders zou ik op steun en begrip kunnen rekenen? Juist daar, en ik ben heel blij dat ik het gedaan heb, al moest ik met de auto.. Ik heb ondanks de brand een heel erg leuk weekend gehad en veel gehad aan de steun van allen! En dat sterkt me in het opknappen van m'n ouwe trouwe CX-je, want volgend jaar gaat ze echt mee!
ZH-85-04 for ever!
Groeten
Die wel geen oscar heeft gewonnen maar toch een paar mensen wil bedanken:
Anita (water, bier, eten, foto's en troost)
Joris en Wouter (tranen en knuffels voor pappa)
Buurvrouw Christien (tuinslang, water en een troostende schouder)
BertJan (wiens busje als motorambulance fungeerde)
De Nijmeegse Politie (we hebben de brandweer al afgebeld hoor ..tatutatu..)
De Nijmeegse Brandweer (oh, is de fik al uut? Blussen we je vinger toch gewoon?)
Alle CX rijders in Boekel en op de site (onderdelen, goede raad, steun en medeleven)