Vechta 2003, een impressie
Op de site werd er al vroeg melding van gemaakt, in schuurtjes werd nog even driftig aan CX-en gepoetst en geknutseld, de weersvoorspellingen werden angstvallig in de gaten gehouden, vertrek op vrijdag, vertrek op zaterdag, nog even een laatste routeplanning, kortom, Vechta hing weer in de lucht. En dat hebben we geweten.
Bij tankstation 'de Paal' (even voorbij Apeldoorn), was de laatste rendez-vous en met 9 man togen we in een vriendelijk zonnetje richting Vechta. Maar niet nadat we de tijd hadden genomen om elkanders CX te bewonderen (vooral de blinkert van Hugo, die 7 maanden uit elkaar had gelegen) en kennis te maken met de gezichten achter de usernames. Een gemiddelde wegenwachter zou jaloers zijn op de uitrusting van Terry, dus wat kon ons gebeuren. Hoogtepunt van de heenreis was de welhaast vruchteloze speurtocht naar een Duitse schnitzelstube. Het leek wel of men angstvallig de deuren op slot gooide bij het naderen van zoveel geronk.
Eenmaal in Vechta mocht je met je Güllepumpe traditiegetrouw op de polaroid, waarna er op een grasveld meer dan honderd familieleden (waaronder zelfs een paar Hollandse Silverwings) op je stonden te wachten. En meteen al die eifersüchtige blikken van aan de Tüv onderworpen Duitse vrienden. Met name het illegale geronk van Alain oogstte bewondering. Leuk detail: de Duitsers hadden zelf van een CX een echte gierpomp gemaakt, compleet met penetrante lucht, dus.
Tentje opzetten (dat -tje nam Theo wel erg serieus) en snel rond het kampvuur met een Bitburger en een Bokworst. Voor de debutanten een eerste kennismaking, voor de rest een hereniging met oude bekenden. Natuurlijk waren ook Marnix en Günther weer van de partij. Kortom, gezellig tot in de vroege uurtjes.
's Ochtends werd pas duidelijk hoe goed Vechta was georganiseerd. Voldoende ruimte voor je tentje, goed sanitair, een fantastisch en overvloedig ontbijt en allemaal slaperige koppen in lederhosen.
Iedereen maakte zich op voor de grote toertocht. Eerst vertrokken er lukraak diverse kleine groepjes om een uitstippelde tocht van een kilometer of 80 te rijden. Onderweg hebben we nog heel dapper een moeras bezichtigd. Eindpunt was de Dümmersee, waar we wat konden eten en waar we onder aanvoering van Winny nog wat slaap in konden halen.
Stipt om 15.00 uur, onder begeleiding van motorpolitie (1 stuks) en de plaatselijke pers, vertrokken we met ruim 200 Güllepumpen voor de 20 km lange tocht naar Vechta. Helaas moest Rembrandt onderweg linksaf naar Nederland en kreeg bijna nog de helft van de toertocht achter zich aan. Als je voor je keek, als je in je spiegels keek, zover het oog kon reiken (een lint van 5 km) CX-en op het bochtige parcours. Dat was pas kippenvel. De publieke belangstelling was leuk, zeker toen we door het centrum van Vechta reden. Alleen Coen werd nog geconfronteerd met een druk gebarende Duitse, toen hij (net als iedereen) geoorloofd een rood verkeerslicht negeerde.
Terug op Vechta was het tijd voor de traditionele luchtfoto (compleet met brandweerkraan). Vechta vestigt ieder jaar weer een record als het gaat om het aantal CX-en en troeft daarmee de concurrerende verenigingen steeds weer af. Dit jaar stonden er 256 stuks opgesteld en niet één hetzelfde.. integendeel.
Pal voor het eten was er werk aan de winkel. Met grote betrokkenheid en creativiteit werd de organisatie van Boekel 2003 nog even doorgenomen. En sommigen droomden nog verder vooruit, richting een heftig internationaal CX-treffen, mogelijk al in 2005.
Enfin, voor de liefhebbers was er vervolgens weer bier en worst, enkele fijnproevers gingen onder aanvoering van Frans naar Vechta-centrum, waar ze in een restaurant bier met worst konden nuttigen. En 's avonds was er weer dat hardnekkige kampvuur, ditmaal met live muziek. En natuurlijk was het tijd voor de traditionele prijsuitreiking, met T-shirts voor de gladste achterband, de oudste deelnemer, de mooiste Ausbau en nog meer. Laat of de avond was het nog even stoeien bij het petjesparadijs, een cap met eigen opschrift voor € 5,--, met de hoofdprijs (letterlijk) voor ondertekende. Met het traditionele natje en droogje werd het wederom gezellig laat.
Met pijn in hoofd en hart was toen het afscheid van Vechta aangebroken. Een ochtendbuitje zette gelukkig niet door, dus droog en handenschuddend lieten we Vechta achter ons. En dat terwijl een uurtje eerder Henk zich nog temidden van 5 diameter verzameld kampeergerei bevond. In de veilige baksteen opstelling en onder het toeziend oog van kapitein Johan schoten we flink op.
In de buurt van Denekamp keken we nog even zeer tevreden terug op een zeer geslaagd Vechta 2003 en natuurlijk ook al vooruit naar Boekel 2003. En toen was het voor eenieder huiswaarts.
Edward