door Marco Becker
Ja, je leest het goed. Toch nog een deel twee van de waterpomp. In het verhaal uit het vorige nummer schreef ik ook over een goedkope oplossing, waar ik geen voorstander van was. Maar het kan verkeren... En daarom ga ik nu alsnog wat dieper in op die goedkope oplossing, die met een beetje beleid ook prima blijkt te werken.
Toen ik het eerste verhaal schreef ( Techniek, de waterpomp deel 1) was ik zelf een motorblok aan het opknappen. Nadat ik het hele motorblok had gereviseerd, had ik daar een nieuwe waterpompafdichting in geplaatst. Wat ik toen nog niet kon weten, was dat het een en ander niet naar wens zou gaan verlopen. Nadat het motorblok klaar was, heb ik deze weer in het frame gemonteerd en alles weer afgemonteerd, inclusief de complete kuip en het uitlaatsysteem. Dus proefrijden maar! En ik zag het al gelijk: waterpomplekkage. Hoe kon dat nou? Ik had toch alles nieuw gemonteerd! Ik zat nu met mijn handen in het haar. Ik had namelijk niet veel tijd meer om het hele blok er weer uit te bouwen en bovendien geen zin om weer een hoop kosten te maken. Aangezien ik in het eerste verhaal heb laten weten dat er ook een goedkope manier van montage was, ben ik gaan nadenken hoe ik dit voor mij zelf kon toepassen.
Eerst nog het een en ander controleren of er soms iets niet goed gemonteerd was. Nadat ik de carburateurs had verwijderd, kon ik bij het waterpompdeksel komen en heb deze ook los genomen. Daarna het waaiertje en ik kon toen al gelijk zien wat het probleem was. De keramische ring was dermate beschadigd, dat deze tijdens bedrijf niet meer in staat was om de boel af te dichten. Ik heb nog een poging ondernomen om het een en ander te polijsten en weer te monteren, maar dit hielp maar een klein beetje. Bij ongeveer 4.000 toeren liep er toch een straaltje koelvloeistof uit het blok. Naar nu blijkt, is een kleine lekkage net zo gemakkelijk afkomstig van een niet goed sluitende keramische ring. Ik heb in het eerdere verhaal geschreven dat het een lekkage in het rubberen deel zou moeten zijn, maar dit moet ik dan nu toch wel een beetje nuanceren. Ik ben er dan ook van overtuigd, dat vele lekkages bij de Silverwingrijders ook wel eens een versleten keramische ring zouden kunnen zijn. In dit geval is 500 km doorrijden wat aan de krappe kant. Je kunt er dan nog veel langer mee doorrijden en een busje lekstop zal in dit verhaal helemaal niet helpen. Sterker nog, tijdens het clubtreffen met Hemelvaart in Melderslo hebben een paar clubleden mij hierover benaderd/gesproken. Er heerste zelfs de mening dat de keramische keerring altijd ietsie pietsie zou moeten lekken, omdat anders de keramische keerring niet gesmeerd zou worden. Afijn, het komt er neer, dat de meeste clubleden bij tijd en wijle wel iets lekkage hadden en dat ze er niet zo zwaar aan tilden. Maar ik wel, een motorblok moet schoon zijn en vrij van lekkages. En ik denk dat ik dan ook op één lijn zit met meneer Honda zelf. Nou ja, ik doe het voor mezelf en als het eropaan komt, kan zelfs Honda naar de maan lopen (dit laatste was meer een uiting van ongenoegen, omdat er een keramische keerring van 47 euro naar de klote was).
Nylon of staal?
Dus toch lekkage, wat nu? Ik ben er maar even voor gaan zitten en heb er eens goed over nagedacht. Er moest dus een mal komen en die had ik nog niet. Zo gezegd, zo gedaan. Een stuk ijzer in de draaibank gezet en ik ben toen maar een passende mal gaan maken. De ene kant van de mal moest exact passen op de keramische afdichting en op de andere kant van de mal moest een druklager komen. Tijdens het persen zou de keramische keerring mee kunnen gaan draaien en dat wilde ik niet, dus ik moest op de een of andere manier de draaiende beweging van het persje op kunnen vangen. Het persje is gebaseerd op een stukje schroefdraad (M10 met twee moeren 17) en deze moet men altijd verdraaien. Hiervoor heb ik dus een lager in de mal gezet. Na een uurtje werk had ik het passende deel klaar. Nu moest er nog een blinde plaat komen waar het geheel op gemonteerd zou worden. Ik heb met de decoupeerzaag een plaat uit een stuk dik aluminium gezaagd en er op de juiste plaatsen de gaten in geboord om later de tapenden van het blok door heen te laten gaan. Het gevolg: na 2,5 uur werken lag er een mal op tafel. Nu het geheel uitproberen. Ik had weinig keus, het moest dus in één keer goed. Er konden nog kinderziektes in zitten, maar daar zou ik tijdens de werkzaamheden dan wel weer achter komen.
Terug naar het blok. Ik heb dus nu voor de eerste keer de keramische keerring vanaf de verkeerde kant verwijderd. Mijn voorspellingen waren juist. Het verliep verre van naar wens. Wel heb ik de nokkenas kunnen behoeden voor het breken. Maar in het aluminium heb ik een beschadiging geslagen. Dit was echter nog overkoombaar en zou verder geen problemen opleveren. De keramische keerring was nu in ieder geval uit het blok.
Van die keerring blijft echt geen spaan heel. Hij komt er verwrongen uit en is dan helemaal kapot. Daarna heb ik de nieuwe keramische keerring op zijn plaats gezet en de persmal op de draadeinden gemonteerd. Vervolgens ben ik aan het persen geslagen en het ging wonder boven wonder zeer goed. Met de hele procedure ben je algauw een uurtje zoet, maar het persen zelf gaat heel gemakkelijk en je hebt er maar 2 minuten voor nodig. Oké. Nog even wat kracht zetten om het geheel nog even lekker aan te persen. Het zag er goed uit. Nu kon de waaier er weer op gemonteerd worden. Dit ging niet.
Ik zei al dat de kinderziektes vanzelf naar voren zouden komen. Ik had namelijk de mal te krap gedraaid en tijdens het aanpersen was de mal iets scheef gaan staan. Aangezien ik de mal van staal had gemaakt, zal dit altijd een beschadiging achterlaten. Daar heb je met nylon minder last van. Omdat de mal iets scheef was gaan staan door een te hoge druk, was er een braam op de nokkenas gekomen. Help, dacht ik nog, nu ben ik verder van huis. Goed, na een bakje koffie ben ik gaan kijken wat de schade was en eigenlijk viel het nog wel mee. Ik heb het geheel even met de vijl bewerkt en toen ging de waaier er wel op. Alles weer afmonteren en testen maar. En jawel, het was in één keer goed. Al met al heb ik er dus weinig tijd aan besteed, want als ik het hele motorblok er onderweg moest halen, was ik veel langer bezig geweest.
Het einde van het verhaal is dat ik nu een persmal heb om ook de goedkope manier toe te passen bij het vervangen van een waterpompkeerring. Nu ik weet hoe het gaat, ga ik dit zeker vaker toe passen. Uiteraard heb ik het malletje al aangepast, maar ik zal er niet meer zoveel druk op zetten. Het is namelijk niet nodig.
Voor meer info:
Marco Becker
Biddinghuizen
marcobecker@zonnet.nl
Silverwing club:
info@silverwingclub.nl
:: print deze pagina