Vorig jaar kregen we tijdens het clubweekend in St. Jansklooster bezoek van onze Engelse zusterclub, de CX-GL MCC. Dit bezoek leidde tot leuke contacten en het idee om het kanaal over te steken voor een tegenbezoek tijdens de National Rally op 13/14/15 mei 2005. In januari zijn we begonnen met plannen smeden voor deelname en leek het een goed idee om na het weekend nog een paar dagen door Schotland te toeren.
donderdag 12 mei Amsterdam - IJmuiden - Newcastle
Het is zover, de reis gaat beginnen. Ik neem rustig de tijd om alle spullen goed vast te sjorren en een proefritje met de CX te maken. Zo'n zwaarbeladen motor stuurt toch een stuk minder. Om 15.00 uur word ik opgehaald door Emile Verstege en samen rijden we naar het afgesproken verzamelpunt in IJmuiden. Daar staat al een flink gedeelte van de groep te wachten en even later sluiten de Belgen zich aan. Veel bekende maar ook enkele nieuwe gezichten, het belooft een leuke en bijzondere tocht te worden. Met de 6 Duitsers meegeteld zijn we nu met 23 motoren: 21 CX-en en 2 Pan Europeans.
Verzamelen in IJmuiden
Vervolgens gaat het richting check-in en na een half uurtje mogen we inladen. Alle motoren worden op een kluitje voorin het autodek vastgesjord.
Opgebokt en vastgesjord
Dat ging vroeger met touwen maar gelukkig zijn er tegenwoordig spanbanden beschikbaar. Het vastsjorren is niet moeilijk: je zet de motor met de middenbok (of jiffy) op een staalkabel die dwars over het autodek is gespannen. Let op want het stalen dek biedt weinig grip en de bok heeft de neiging om te gaan glijden. Vervolgens pak je een spanband en die haak je links en rechts direct naast je motor in de staalkabel. De band gaat over het zadel (eventueel met je handschoenen als bescherming eronder) en daarna kun je 'm aansjorren. Het is verstandig om nog een tweede spanband aan te leggen, die de motor naar achteren trekt. Zo voorkom je dat-ie van de bok afwipt.
Toch wel krap zo'n hut met 3 man | Borrelen in de bar
Spullen in de hut gedumpt en daarna treffen we elkaar in de bar voor de eerste Engelse pinten. 's Avonds is er entertainment, live muziek en het inmiddels befaamde showballet van Elektra. En Coen maakt nieuwe vrienden, zoals te zien op onderstaande foto.
Coen met mascotte
vrijdag 13 mei Newcastle - Wiston
Om 7.00 uur klinkt er een strenge juffrouw via de luidsprekers en worden we geacht wakker te worden. Dat wil best lukken en na een douche plus stevig Engels ontbijt loop ik nog even een rondje buiten over het dek. Het is prima weer en ik tref nog wat clubgeboten die genieten van het zicht op de haven van Newcastle.
Zicht op de haven van Newcastle
Daarna terug naar de hut, spullen pakken en naar de motoren. De spanbanden gaan los en hopla, we rijden linkshoudend de boot af. Na het eerste verzamelpunt ontmoeten we Wouter Barten (GL rijder woonachtig in Engeland), die ons zal begeleiden naar Wiston. Ons plan was om met de hele groep van 23 motoren bij elkaar te blijven maar dat gaat niet goed. Bij de zoveelste rotonde raakt de groep gesplitst en ontstaat verwarring over wie/waar uithangt. Gelukkig brengt de mobiele telefoon uitkomst.
Koffiepauze onderweg
De Belgische delegatie is verstandig en besluit apart te gaan rijden, zodat twee kleinere groepen ontstaan. En zo rijden we via Carlisle en Lockerbie naar Wiston, waar we rond 16.00 uur aankomen.
Aangekomen op Wiston Lodge
We krijgen een hartelijk welkom van de UK CX&GL Club en zetten onze tenten op, begeleid door prachtig zonnig weer.
Een tevreden kampeerder | Brommers kiek'n
's Avonds eten we in de lokale pub van Biggar, een vlakbij gelegen dorp. Daarna terug naar Wiston Lodge voor bier, kampvuur en gezelligheid. Na zonsondergang koelt het snel af en ik ben blij met m'n dubbele slaapzak.
zaterdag 14 mei Wiston Lodge - Rosslyn Chapel - Peebles
Afgelopen nacht heeft het een graadje gevroren maar de ochtendzon maakt het weer helemaal goed. Het Schotse klimaat laat zich van z'n beste kant zien en daar zijn we erg blij mee.
Ontbijt in de zon | Wat nemen Hollanders mee op vakantie? Hagelslag!
We pakken de motoren voor een toerrit en rijden naar Rosslyn Chapel een schitterende kapel uit 1446 met een unieke architectuur. Een bezoek meer dan waard. Daarna lunchen we op een terras (alweer in de zon) en 's middags voert Coen ons via een mooie route o.a. naar Peebles en daarna heuvelop-heuvelaf door de Tweedsmuir Hills. Vooral mooi zijn de 'single track roads': hele smalle weggetjes die dwars door de schapenweides heenlopen. De schapen staan langs de weg te grazen en nemen de benen zodra we aan komen ronken.
Single track road | Even poseren voor de groepsfoto
De middag loopt alweer ten einde en via de supermarkt rijden we terug naar Wiston Lodge. 's Avonds is er een prijsuitreiking voor de mooiste brommer, het best lopende blok, langste afstand van huis, etc.
Nog meer brommers kiek'n
Er is enige verbazing dat alleen de Engelse motoren genomineerd kunnen worden, terwijl er twee hele mooie Duitse CX-en in de rij staan. Dat is een puntje voor de organisatie om over na te denken. De avond wordt afgesloten met de traditionele BBB: bier, barbecue en brandend vuur.
zondag 15 mei Wiston - Campbeltown
Mijn dag begint met een oliecheck en zoals verwacht zuipt de ouwe rooie 500 als een dolle. Bijvullen dus, ik heb voor de zekerheid extra olie meegenomen. Toen we gisteren van de heuvels afdaalden konden mijn achterliggers genieten van blauwe uitlaatrook. Waarschijnlijk zijn de klepgeleiders versleten en bij het remmen op de motor wordt dat pijnlijk van achteren zichtbaar.
Het is tijd om afscheid te nemen van onze Britse, Nederlandse, Belgische en Duitse vrienden en de gastheren te bedanken voor de organisatie. Veel mensen moeten terug naar Nederland en rijden vandaag naar Newcastle om daar in te checken voor de ferry naar IJmuiden. Ikke hoef nog niet naar huis! Samen met Emile en Frans Verstege gaan we naar de Highlands. De rest van de zondag zitten we in het zadel en gaat het richting Campbeltown op het schiereiland Kintyre. Om de route iets te verkorten nemen we de ferry vanuit Greenock en vanuit Portavadie. Een heerlijke manier om te reizen: stukje toeren, bootje, stukje toeren, lunchen in een pub, etc.
Lekker met je motor van de ferry blazen
Alle bed & breakfasts in Campbeltown blijken volgeboekt dus we wijken uit naar een camping in de buurt. Daar huren we een piepklein houten huisje (model wigwam) voor 1 nacht.
Slapen in een houten wigwam
's Avonds eten we in de Beachcromb Club, zittend bij het raam met uitzicht over de Atlantische Oceaan. De serveerster komt met schaamrood op de kaken tot twee keer toe uitleggen dat een besteld gerecht niet meer leverbaar is. Ze voelt zich door de kok voor joker gezet en laat dat merken ook. Ter compensatie krijgen we brood mee voor het ontbijt van de volgende ochtend. Een charmante oplossing, nietwaar?
maandag 16 mei Mull of Kintyre - Oban
Wat heerlijk: geen tent hoeven inpakken en zo weg kunnen rijden. We rijden vanaf de camping 20 kilometer naar de Mull of Kintyre. De weg is opnieuw 'single track' door de schapenweides en alweer werkt de zon volop mee. Het levert ons een spectaculair uitzicht vanaf de Mull: je kunt Ierland bijna aanraken. Het laatste stuk is verboden voor autoverkeer en je moet met de benenwagen naar de vuurtoren, die helemaal beneden aan het water ligt.
Met de benenwagen naar beneden | Mull of Kintyre: vuurtoren met Ierland op de achtergrond
Na de lunch gaat het over een afstand van ruim 200 kilometer naar de havenstad Oban voor de volgende overnachting. Ook hier weer volle B&B's en met een beetje pingelen regelen we een eenvoudig hotel. 's Avonds eten we Indiaas en we treffen het opnieuw met de bediening: een ober die bij iedere handeling 'thank you' zegt. Ik krijg een menu aangereikt 'thank you', ik krijg bord en bestek 'thank you', ik doe mijn bestelling 'thank you', krijg voorgerecht 'thank you', bier 'thank you', hoofdgerecht 'thank you', nogmaals bier 'thank you' en koffie 'thank you' voorgezet. Om melig van te worden. Na afloop van deze dankbare jongen nog een pint in de locale pub, waar ik van vermoeidheid bijna in slaap val. Motorrijden is immers een vermoeiend vak.
Oban, locale pub
dinsdag 17 mei Oban - Fort William
Na een goede nachtrust en dito Engels ontbijt gaat de karavaan naar Fort William. De eerste iewat grijze dag, met een paar druppels regen.
Loch Levin
In Fort William weten Emile en Frans nog een leuk adresje van een vorige reis: Lochy Caravan Park. Daar verhuren ze stacaravans en we doen een deal voor 3 nachten. Het is nog laagseizoen dus de sympathieke beheerder doet erg z'n best voor ons. De caravan heeft 2 slaapkamertjes en ik heb opnieuw geluk met een kamer alleen. De broertjes kruipen in het andere hok. Wat nog verder aan luxe? Douche, toilet, keuken, zithoek, gaskachel en een heuse TV!
Luxe kamperen
woensdag 18 mei Island Skye
De komende dagen maken we dagtochten vanuit Fort William. Om te beginnen: Island Sky, zo'n 180 kilometer retour. Om de afstand behapbaar te maken nemen we de ferry, waardoor het kassaldo 60 pond daalt.
Skye, onderweg
Skye is vermaard onder motorrijders, en terecht. We zwieren over mooie weggetjes naar de whisky stokerij van Talisker. Bij entree krijgen we een smakelijk glas whisky om te proeven en daarna een rondleiding door de stokerij. Beslist indrukwekkend zijn de opslagkelders, waar het zuivere goedje minimaal 15 jaar ligt te rijpen. In de naastgelegen shop weten we ons te beheersen tot 1 fles. ’s Avonds kookt Emile in de caravan.
donderdag 19 mei Eilean Donan Castle / Loch Ness
Op verzoek van Emile programmeert Frans de GPS in de richting van Eilean Donan Castle. Wat een superhandig ding, zo'n GPS. Je programmeert vertrekpunt en eindbestemming en het apparaat vertelt je braaf hoe je moet rijden. En als je verkeerd rijdt, dan gaat-ie opnieuw de route berekenen. Op een dag zaten we midden in een stad bijna zonder benzine, Frans drukte op knopje 'B' en het ding loodste ons keurig naar de dichtstbijzijnde pomp. Een wonder van techniek. Als ik later een grote jongen ben, dan wil ik ook een GPS!
Eilean Donan Castle is een bezoek meer dan waard. Het kasteel werd ooit verwoest tijdens schermutselingen tussen de Schotse clans en de Engelsen. Meer dan 2 eeuwen was het een ruïne, totdat John MacRae-Gilstrap het opkocht en in 1932 de renovatie en wederopbouw wist te voltooien.
Eilean Donan Castle
Na de lunch gaat het verder voor een bezoek aan de sluizen van Loch Ness en Fort Augustus.
Mooi uitzicht ergens onderweg
Op de terugweg merk ik dat ik meer last heb van windgeruis dan normaal. Ik begrijp het pas als we aankomen in Fort William: ik ben m'n linker oordop kwijt. Niet zomaar een doppie van de bouwmarkt, maar mijn kostbare en speciaal op maat gemaakte beschemer. Ik zeg een paar hele lelijke woorden die de Schotten gelukkig niet kunnen verstaan en ik besluit om 50 kilometer terug te rijden naar de plek waar we als laatst gestopt zijn. Het lijkt op de bekende speld in een hooiberg, maar ik weet bijna zeker dat de plug daar eruit is gevallen bij het opzetten van m'n helm. En als ik na een uur rijden op de parkeerplaats aankom, ligt het ding daar op de grond te wachten, precies op de plek waar m'n motor stond geparkeerd. Opluchting!
vrijdag 20 mei Fort William - Herdmanston
Vandaag gaat het richting Herdmanston, vlak te oosten van Edinburg. We gaan nog twee nachtjes logeren op de boerderij van Berry Bloem, een vriend van Emile die daar woont & werkt. Het is een flinke rit van 300 kilometer en dit keer regent het wel degelijk en hard ook. Het is vandaag mijn verjaardag, dus ik onderga het met een dubbel gevoel. Op de bestemming is het gelukkig droog en maak ik kennis met de familie Bloem, die ons hartelijk ontvangt. Bij wijze van verjaardagskado mag ik 's avonds met de ouwe Landrover van Berry rond de boerderij in de blubber en de naastgelegen rivier rossen.
zaterdag 21 mei Edinburg
Vandaag blijven de motoren in de schuur staan en gaan we met de auto (foei!) naar Edinburg. Op mijn verzoek doen we een bezoek aan het voormalig staatsjacht Brittania. Een aanrader! Daarna nog wat sightseeing en al snel is het weer tijd om terug te gaan naar Herdmanston. 's Avonds barbecue in de tuin, ditmaal ter gelegenheid van Berry's verjaardag.
zondag 22 mei Herdmanston - Newcastle
En toen.. was de vakantie bijna ten einde. Ik gooi nog wat extra olie in de CX, we nemen afscheid en rijden binnen 4 uur terug naar Newcastle. De bootreis naar IJmuiden verloopt voorspoedig, helaas ditmaal zonder het ballet van Elektra.
Weer thuis
Schotland is een prachtig land om rond te toeren: het is ruig, groen en leeg. Het links rijden is even wennen en oppassen maar verder goed te doen. Boven de lijn Glasgow-Edinburg zijn er geen vierbaans snelwegen. De maximale afstand die je per uur kunt halen is 70 kilometer, maar door de vele dorpjes, bochten en heuvels vaak een stuk minder. Als je haast hebt is Schotland niet jouw ding.
Over het klimaat is genoeg gezegd en geschreven. Het beste advies is om een goed regenpak mee te nemen en (zoals met zoveel dingen) je moet een beetje geluk hebben met het weer. De maanden mei en september zijn overigens de droogste maanden van het jaar. Kamperen is op veel plaatsen goed mogelijk; sommige campings verhuren stacaravans. Bed & breakfasts zijn ruim voorhanden en een leuke manier om met de locale bevolking in contact te komen.
P ergens onderweg