Alain heeft net zijn motor vastgezet. Mijn 'Harry' staat al.
Het was prachtig weer bij de afvaart. Coen deelde zijn biertje en Edward plakjes worst. Het leek wel vakantie!
Na een lange, gezellige boottocht en prima nachtrust (die duurde voor de één wat langer dan voor de ander), een lekker ontbijt, zagen we New Castle.
Wouter wachtte ons, na de douane op op een parkeerplaats en de rit naar Wiston Lodge kon beginnen. Er werden goede afspraken gemaakt. We reden links en dat was wel even wennen. Het bleek dat we met een te grote groep waren om prettig te kunnen rijden, dus een deel van de ploeg koos een andere route. Dat was ook de plaats om te bekijken waar we nou precies zaten.
Na verloop van tijd dus tanken....
We kwamen mooi op tijd aan in Wiston by Biggar. Men stond al op de uitkijk....
Niet zo gek om daar te staan want je zag:
heel veel motoren....
Rembrandt was op het lumineuze idee gekomen om ons clubvaandel mee te nemen. (Of iemand anders had het bedacht, maar het was er!)
Er was bier en gezelligheid en bier en een kampvuur en bier.....
De nacht was koud! Hoe koud, zag ik pas bij het opstaan om 7.30 uur. Het gras was nog bevroren. Het werd wel snel warmer, en de kou loste letterlijk op.
Zaterdagochtend was er geen georganiseerd ontbijt. Ieder klooide zelf maar wat aan. Maar wij als nederlanders deden dat klooien wel graag samen.
Weet je dat je met klompen bij je, nooit last van koude voeten hebt? En ze passen precies naast Joost z'n zijtassen, achterop de motor.
Voor zaterdag was er niets georganiseerd. Wij wilden een mooie tocht maken. Een Schot vertelde ons wat een mooie route zou kunnen zijn, dus met Coen voorop als navigator vertrokken we eerst richting Roswell Chapel. Dit kapelletje wordt genoemd in 'De Davinci code'. Eenmaal daar aangekomen bleek de kapel in de steigers te staan voor onderhoud. Je mocht gerust naar binnen, als je bereidt was 6 pond te betalen. Niet iedereen wilde dat. Degenen die buiten bleven, hadden ruimschoots de tijd om de omgeving te bekijken. Die was prachtig!
Vervolgens waren we aan koffie toe. Het was mooi weer, dus lekker op het terras. En waar laat je dan overtollige uitrustingstukken?
We gingen verder over smalle wegen (die overigens heel goed onderhouden worden) door het schitterende landschap. Op foto's kun je nooit die adembenemende schoonheid vastleggen, helaas. Bij loch St. Mary moesten we dringend foto's maken.
We waren met een flinke groep....
Tijdens de stop bij Roswells Chapel, vroeg Edward of ik ervaring had in de bergen. Toen ik dat ontkennend beantwoordde, gaf hij me een snelle theoretische cursus haarspeldbochten, hellingen en afdalingen rijden. Daar had ik later erg veel plezier van. Er kwam een steile afdaling, en met Edwards adviezen (en hele klamme handen) kwam ik veilig beneden. Wát een ervaring!
Edward, je bent een held!
Eenmaal beneden was er tijd om het adrenaline gehalte weer op een acceptabel nivo te krijgen, en foto's te maken.
's Avonds was er de barbeque. Daarna was er de prijsuitreiking van verschillende prijzen. Hierbij constateerden wij een flink cultuur verschil: het was ondenkbaar dat een niet-Brit de prijs voor de mooiste cx zou krijgen! Fritz had natuurlijk de grootste afstand afgelegd om te komen... Vervolgens werden alle buitenlandse bezoekers benoemd tot ere-lid van de engelse cx club. Een erg hartelijk gebaar. De beide Duitse clubs hadden een t-shirt bij zich om aan de gastclub te overhandigen. Floris begon onmiddelijk Coen op te hitsen, dat hij daar ook aan mee moest doen.
Natuurlijk ben ik chauvinistisch. Maar zelfs als je objectief bent, moest je erkennen dat Coen de leukst speech had.
Uiteraard had Coen zijn clubshirt aan. Maar niet lang meer.
Hij nodigde alle aanwezigen uit om naar SJK te komen, en zelf zo'n prachtig shirt aan te schaffen.
Er volgde weer bier, kampvuur, bier, gezelligheid en bier. De volgende nacht was minder koud, en ik liet me niet verrassen, ik ging gewoon gekleed in de slaapzak. Tenslotte kon ik de volgende dag op de boot weer douchen!
Zondag ochtend inpakken en wegwezen.
Terug natuurlijk via de toeristische route. Een andere dan op vrijdag.
We kwamen op tijd voor de boot en mochten dus weer mee, integenstelling tot een aantal van onze duitse vrienden. Zij hadden zich vergist, en hadden voor de volgende dag geboekt...
Ik heb ongelofelijk genoten. Vanwege het geweldige land, maar zeker zo belangrijk was het geweldige gezelschap waarin ik mij bevond.