Het is zondagavond 22-8, 21.15 uur. De kids liggen in bed en ik ben bek-af. Vandaag kwam ik terug uit Sint-JansKlooster. En ik heb ongelofelijk genoten. Gisteren bij de barbecue vroeg Floris me of ik wat op wil schrijven over het weekend. Natuurlijk wil ik dat.
Het begon er mee dat ik er heel veel zin in had, toen het plan werd gelanceerd op de site. Ik wist helemaal niet of ik zou kunnen, maar wilde ontzettend graag. Ik rijd nog niet zo lang motor (sinds eind maart) en ben dus een echte beginner. Het leek me geweldig om veel motormuizen te zien en spreken. En als al die mensen dan nog weg zijn van de CX is dat natuurlijk helemaal ideaal. Omdat ik regelmatig op de site zit, had ik al het idee dat CX- rijders een leuk slag mensen zijn. Ik werd niet teleurgesteld!
Bij aankomst begon het al goed. Bij het oprijden van kampeerboerderij het Kamper Erve werd je verzocht voor het club-spandoek te stoppen, helm af en op de foto, zoals ik op de site ook al van het weekend van vorig jaar in Boekel had gezien. Dan de motor parkeren op aanwijzing van Floris. Er werden keurige rijen gemaakt. Onderweg maakte ik me nog zorgen omdat ik een plankje was vergeten om onder mijn bok te leggen om op het gras te parkeren. Maar daar was voor gezorgd. Er werd mij toegeroepen: Ik kom je helpen! Dus werd met vereende krachten de motor op de bok gehesen en ik kreeg een hand. Ik was welkom, zei Floris. En zo voelde dat ook.
Het was ontzettend leuk om, tijdens het opzetten van mijn tentje, elke keer even over mijn schouder te kijken naar alweer een arriverende motor. Er was koffie en er werd bijgepraat. Overal motorpakken, overal hetzelfde gespreksonderwerp. Ik keek een beetje rond naar iemand die, net als ik, nog iets wilde gaan eten. Ik liep Arno en Jeannet tegen het lijf, raakte aan de praat en werd uitgenodigd bij hen chinees te komen eten. Gezellig! En waar hadden we het over? Juist!
De delegatie uit Groot Brittanie arriveerde, onder bewonderende blikken. Zij hadden er veel meer kilometers op zitten dan ik met mijn 24 om in SJK te komen.
Mijn ervaring met motoren is minimaal, en met een oude motor heb ik nog wel eens wat vragen. Ik raakte aan de praat met Marcel (Mast) over zadels. Hij liep even mee naar mijn motor en hielp me mijn zadel op de juiste manier te plaatsen. Het bleek dat het niet goed vast zat. Zo had ik al heel wat kilometers gereden. Behoorlijk gevaarlijk. Bedankt Marcel! Je hebt mijn leven gered! De avond verliep erg gezellig met veel (sterke?) verhalen over motoren.
Helaas bleef het 's nachts niet droog. Daardoor moest ik constateren dat mijn tent lang niet waterdicht is. Het was niet leuk meer in de tent, dus ging ik ontbijten. Ik zwom naar de eetzaal. Daar aangekomen, liep het water mijn (gelukkig verder waterdichte) motorjack in bij de kraag. Maar er was binnen veel koffie een perfect buffet (een hotel waardig) en, alweer, prettig gezelschap. Na lang wachten op het einde van de bui, zag ik dat in mijn tent een plas water stond. Mijn helm lag daar in met de opening naar beneden. Het binnenwerk van mijn helm is net een spons.. Ik zag mij genoodzaakt een lelijk woord te zeggen. Ik had de keus om met een natte helm de toerrit te rijden of op de camping te blijven. Wat doe je dan? Rijden dus, en daarna was ik weer een ervaring rijker.
Toen het dus droog was, werden er vanzelf groepjes gevormd om de toerrit te rijden. Ik belandde in een groep van 9 rijders voor mijn eerste groepsrit. Behoorlijk spannend, in eerste instantie. Maar ook dit viel erg mee. Het liep vanzelf goed. Marcel raadde me aan om niet achteraan te rijden. Dat was een verstandig advies aan een beginner. We reden de Noordwest Overijssel route. Behalve de bordjes die langs de weg stonden, was er ook een kaartje met de route en tips voor bezienswaardigheden onderweg. Marcel (niet mast) reed voorop, op het wiel gevolgd door Orm. Zij deden het geweldig. Ze kregen het voor elkaar om alles in de gaten te houden, voor en achter de groep. We hadden al besloten om naar de oldtimerdag in Ruinerwold te gaan. Dat week iets van de route af, maar we kwamen er wel. Daar kwamen we veel motorrijders tegen, waarvan ook een heleboel CX-rijders. Tenslotte hebben wij iets met oude vervoersmiddelen. Toen we weer op wilden stappen, raakten we aan de praat over mijn motor, die al lange tijd niet meer vlot startte. Ouwe Jan wilde weten hoe het zat met mijn fiets en stelde voor dat hij op mijn cx 500a verder zou rijden. Dan wist hij bij aankomst precies hoe het zat, beloofde hij mij. Dat betekende dus dat ik op zijn Silverwing verder moest! Spannend! Maar het viel mee: het is net een echte motor, gas, remmen, schakelen etc. zit allemaal op dezelfde plaats en alles deed het. Ik voelde me behoorlijk stoer op zo'n grote-mensen-fiets. Bij aankomst terug op de camping, haalde Ouwe Jan meteen gereedschap tevoorschijn. En wat er dan gebeurd: ineens wemelde het van de deskundigen rond mijn motor! Als vliegen om een pot stroop! Uiteindelijk heb ik pen en papier gepakt om alle goede raad op te schrijven. Er moet een heleboel gebeuren, wil ik weer fatsoenlijk de weg op kunnen, als ik de deskundigen moet geloven. Er werd van alles losgetrokken en bekeken Ray zei tegen me: 'maak je geen zorgen Gea, we zorgen wel dat je weer thuis komt!' Een aardige Duitser (sorry, ik ben zijn naam kwijt), heeft zich over de elektrische bedrading gebogen. Hij haalde alle stekkertjes los en deed ze weer vast. Sindsdien hapert mijn motor weinig tot niet bij het starten. Hoera voor de Duitser. Toen ik de indruk had dat iedereen uitgespeeld was met mijn motor, heb ik de sleutels maar opgeborgen. Er stond voor 's middags een wedstrijd langzaam rijden gepland, maar het gras was zo nat dat de organisatie het niet aandurfde. Jammer, maar heel verstandig.
Inmiddels was het tijd voor de barbecue. Erg lekker eten, en weer heel veel gezelligheid. Je raakt in zo'n grote groep niet gauw uitgepraat. Het eten was geweldig verzorgd. Twee bestuursleden bakten het vlees (sorry, weer geen namen onthouden!). En wij, de mensen van het goede leven, konden halen waar we zin in hadden. Tijdens de barbecue was er een officieel gedeelte. Ondanks het niet door gaan van de wedstrijd, was er toch een prijs uitreiking. Er was een prijs voor de gladste achterband. Die werd uitgereikt aan een van onze engelse gasten. Er werd erg om gelachen: hij is namelijk degene die met een wit- met- gele motor rijdt in een geel fluoriserend pak. Het ziet er erg veilig uit als je hem ziet rijden (tot je dus zijn achterband bekijkt). Kijk maar bij de entree foto's.
Verder was er een prijs voor de enige Zweed in ons midden, de godfather van de zweedse CX beweging. Er was een prijs voor de meeste gereden kilometers van huis af (kwam ik met mijn 24 niet voor in aanmerking). Die ging ook naar Engeland (voor cijfers: zie prikbord, met dank aan Floris) En tenslotte was er een prijs voor de mooist CX. De trotse (Duitse) eigenaar ging 'm even voor ons halen, maar het was al te donker om 'm goed te zien. Maar we geloven de objectieve jury op hun woord!
De volgende morgen hoorde ik dat het nog erg lang gezellig was geweest. Ik had de moed om 23.00 al opgegeven dat ik lang wakker zou blijven.
De volgende ochtend was er weer een erg goed ontbijt. Daarna was het inpakken en wegwezen.
Het was mijn eerste motortreffen, maar zeker niet de laatste! Iedereen heel hartelijk bedankt voor zijn aanwezigheid en het bestuur voor de perfecte organisatie!