Vechta 2010

Dit jaar moest het er maar eens van komen: Vechta. Al jaren hoorde ik de verhalen over het groots opgezette treffen in Duitsland, en ik wilde dat wel eens meemaken.En zo vertrok vrijdag 4 juni ik samen met Frans en zijn smetteloze CX500A uit 1978 vanuit Den Helder op weg naar Vechta. Mooi weer viel ons ten deel en al snel waren we de Afsluitdijk over, Sneek en Heerenveen voorbij om bij Meppel linksaf te slaan richting Hoogeveen. Op een parkeerplaats langs de A37 hielden we een aangename lunchpauze hielden. Zittend op een picknickbankje op de parkeerplaats zagen we Henk Tonkens, Erik van Engelenhoven en Antoon van de Ven nog voorbij rijden. Vervolgens ging het weer verder: de grens over waarna we het al snel moesten stellen met enkelbaans wegen. Meppen, Haselunne, Lonningen en uiteindelijk Vechta. Het feest kon beginnen.

Duitse degelijkheid

Ik heb altijd een beeld van iets waar ik nog nooit ben geweest. Niet alleen in letterlijke zin, maar ook in figuurlijke zin. Had ik de letterlijke zin kunnen toetsen en bijstellen aan de hand van foto's en Google maps, de sfeer blijft natuurlijk een gok. In mijn fantasie was het een soort SJK XXL. Het eerste dat me opviel bij het oprijden van het terrein van de Jugendzeltlagerplatz des Bund der Deutschen Katholischen Jugend was de etnische zuivering die er plaatsvindt: heb je een CX of naaste verwant dan mag je doorrijden naar een parkeerplaats die speciaal voor dit type is gereserveerd. Alle andere mogen langs de oprijweg in het gras parkeren. De toon is daarmee meteen gezet: dit is een CX feestje. Direct daarna komt de entryfoto. Met Duitse degelijkheid is een markeerpunt op het wegdek gemaakt waar je met je voorwiel op kunt gaan staan. Helm af, lachen naar het vogeltje en de foto komt enkele momenten daarna direct uit het afdrukapparaat rollen. Je hebt nog maar net je CX geparkeerd en je registratie afgerond of de foto ligt al klaar op de tafels in de registratietent. Op dezelfde tafels liggen overigens de routebeschrijvingen van diverse ‘Turvorschlage', toertjes die je in de omgeving kunt rijden. Onder het motto ‘Beter goed gekopieerd dan slecht bedacht' kunnen we daar in SJK ook nog wel wat mee.. :-) Massaal, dat is het. Honderden CX'en staan er op het parkeerterrein, overal is bedrijvigheid en langzaam maar zeker ontstaat er onder regie van een perfecte organisatie een soort CX-stad bestaande uit motorrijders, motorhonden, kinderen, tenten, campers en natuurlijk Honda CX'en, GL's, Customs, Eurosports en wat dies meer zij.

Zwaar bebaarde mannen

In al dit geraas probeerde ik de juiste plek voor mijn tentje te vinden. Jaren heb ik door Noorwegen, Schotland, en Groenland gezworven en uitsluitend bergtoppen als buren gehad. In Vechta trof ik mijn tent aan het begin van de avond aan omringd door tenten van zwaarbebaarde en in zwart leer gehulde mannen met flessen bier. Toen ik enigszins verschrikt om me heen keek zijn één van hen: ‘Wir haben dir ein bischen eingekreist.' Nou, dat kon je wel stellen, en dat begrootte mij zeer. Mijn tentje stond onder bomen verstopt in, wat mij leek, het stilste hoekje van het terrein. Hoewel mijn CX liefde ver gaat was het vooruitzicht om de nacht door te moeten brengen naast bier drinkende en over mijn scheerlijnen struikelende dronken, zwaar bebaarde mannen in leren pakken geen aantrekkelijk alternatief voor de Noorse en Groenlandse bergtoppen. Aan het einde van de avond riep ik de hulp in van Frans en verplaatste mijn tentje een paar meter verderop naast Frans zijn tent. Nou dat heb ik geweten. Frans zijn buurman, bleek een snurker eersteklas te zijn. Een van het type die eigenlijk een kapvergunning zou moeten aanvragen voordat hij naar Vechta afreist. Ik deed geen oog dicht vanaf het moment dat hij zijn tent naderde. De zwaar bebaarde en in leer gehulde mannen heb ik nooit gehoord, laat staan dat ze dronken over mijn scheerlijnen struikelden. Gelukkig dempte een setje reserve oordoppen het burengerucht aardig en ben ik de eerste nacht toch nog redelijk doorgekomen. Wel jammer natuurlijk dat ik de vogeltjes niet meer hoorde fluiten in de vroege ochtend maar ja, alles heeft zijn prijs, ook mijn eigen interpretatie.

Varus Slacht

Één van de Turvorschlage die naast de entry-foto's in de registratie-tent lagen leken Frans en mij wel wat. De ‘Varusslacht' is een historisch slagveld nabij Vechta waar in het jaar 9 een veldslag heeft plaatsgevonden tussen Germaanse stammen en Romeinse legioenen. De Romeinen zijn daarbij in de pan gehakt, en daarmee reden genoeg voor een museum en park. Na het ontbijt heb ik de route in mijn navigator getikt en korte tijd later waren we klaar voor vertrek. Norbert, de Dijk een paar Noren en nog wat liefhebbers gingen ook mee, en zo reden we met een treintje van 6 motoren richting ‘Museum und Park Kalkriese' nabij Engter. Na een leuke rit kwamen we op tijd aan bij het museum. Ondanks verwoede pogingen mijn beste Duitse beentje voor te zetten kon er bij de kaartjesverkoopster van het museum geen lachje of extra informatie vanaf. Het inspireerde de Dijk er toe aan bij onze Noorse vrienden te vragen of ze de titel kenden van het dunste boek ter wereld. De titel ‘Famous German Comedians' leidde tot grote hilariteit en deed ons het chagrijn van de bediende onmiddellijk weer vergeten. De opgravingvondsten in het museum, het verhaal van de ‘Varusslacht', de uitkijktoren die je een mooi blik geeft over het 2000 jaar oude slagveld en het omliggende park waren erg interessant en zeker de moeite waard. Het was zo interessant dat we wat aan de late kant vertrokken voor de rit naar de Dümmer See waar we allemaal samen zouden komen om terug te rijden naar Vechta. De rit binnendoor naar de Dümmer See was er niet minder mooi door. Over mooie, verstilde wegen, door een glooiend landschap, bermen met bloeiend fluitenkruid en prachtig weer reden we naar de Dümmer See om daar vele CX liefhebbers te treffen.

Onverbrande koolwaterstoffen

Om 15:00 uur precies vertrok er een lange sliert motoren voor de terugreis naar Vechta. Zo'n 30 kilometer lang bevond ik me ergens in die sliert. Voor me en achter me een enorme rij motorfietsen. Dat geeft wel een heel bijzonder gevoel om zo met zijn allen op weg te zijn. Dat ik gedurende de rit voldoende onverbrande koolwaterstoffen heb ingeademd om mijn leven met tenminste een jaar te verkorten mag de pret niet drukken. Eenmaal terug in Vechta kwam het einde van de middag rap naderbij. Samen met Frans ging ik op zoek naar een pizzeria die volgens Werner ergens in de buurt moest zijn. We hebben Mario nooit gevonden en zijn uiteindelijk maar weer teruggekeerd naar de Jugendzeltlagerplatz des Bund der Deutschen Katholischen Jugend om ons nogmaals te vergooien aan de Pommes met Krakauer wurst en moddervette Kartoffelsalat. Als de artsen van mening zijn dat Nederland aan een obesitas epidemie lijdt dan moeten ze eens in Vechta gaan kijken. De oorzaak is daar zo gevonden. Niet veel later begon de prijsuitreiking waarbij de verschillende prijswinnaars werden gehuldigd vanaf een podium. Imposant daarbij is het publiek dat daarbij is toegestroomd. Dat is inderdaad een SJK XXL.

En toch nog een koude douche

Na nog een nacht in mijn tentje naast de snurker te hebben doorgebracht was daar de zondagochtend alweer. Hoewel ik vroeg uit de veren was waren velen mij voor. Al heel vroeg vertrokken de eersten alweer naar huis. Na een goed ontbijt, met onder andere een chocolade donut uit Jutta's rollendes backhaus met echte houtoven waren we zo weer bepakt en bezakt. Samen met Frans en de Dijk vingen we de terugtocht aan. Het was prachtig weer en na een korte tankstop waren we zo weer op weg. Gaandeweg kwam er steeds meer bewolking opzetten, en bij het monument op de Afsluitdijk vielen de eerste druppels. En zo kwam ik na een prachtig weekend en vier en een half uur na vertrek uit een zonnig Vechta toch nog met een koude douche thuis. Al met al was Vechta een serie bijzondere ervaringen. Het mooie weer, de verschillende toertochten, het gezamenlijke terugrijden van de Dümmer See naar Vechta waren allemaal hoogtepunten. Maar het allerbelangrijkste is wel de vele aardige mensen die ik heb leren kennen. Vooral met de Nederlandse deelnemers had ik echt het gevoel een familie te vormen, en ik was er trots op dat we in zulke grote getale op zijn komen dagen op dit grote feest.

Varusslacht: www.kalkriese-varusschlacht.de

Kijk ook eens op mijn Space: http://lswarte.spaces.live.com/
Mijn videokanaal op YouTube: www.youtube.com/user/JLS19163