Terug uit Vechta bleek dat er weer eens een aantal enge bijt-beestjes de weg naar mijn voeten hadden gevonden. En jeuken dat het deed!
Mijn lieve Joke vond het heel erg, maar toch schreef ze dit verhaal:Door JokeV
De hongerige daas
Het was weer zover. De hongerige Daas keek er al weken naar uit. Het was al een poos mooi weer. Ideaal voor kampeerders! En dit weekend zou er een grote groep motorrijders arriveren.
Ze komen elk jaar rond deze tijd. Dat wist de Daas van zijn familie. Het was een jarenlange traditie waar niet alleen de motorrijders, maar ook de dazen families naar uitkeken. En bij mooi weer kwamen er veel!
De Daas had er grootse verhalen over gehoord. Zowel aan zijn moeders kant als aan zijn vaders kant gingen de wildste verhalen rond.
Het was een evenement dat met veel risico's gepaard kon gaan, voorzichtigheid was geboden, maar had je beet, ja dan hád je ook wat. Vooral de Hollanders! Oh man!
Het was zaak om goed te timen. Eerst moesten die motorrijders zich installeren. Die met een tentje, die moest je hebben. Niet die met de kampeerwagens of in de slaapzalen. Laat die maar met rust, die zijn geen partij voor je. Nee die tentslapers, daar moest je je op richten.
Stond hun tentje eenmaal dan gingen ze eerst andere dingen doen, ze liepen het veld over, maakten hier en daar een praatje, haalden wat bij de snackkar op het veld. Dat was nog niet de juiste tijd.
Nee, zitten moesten ze. Druk in gesprek zijn met elkaar. Druk bezig, onoplettend, genietend van hun drankje. Dan had je het meeste kans. Overdag.
's nachts moest je juist bij de tentslapers zijn. Dan waren ze in diepe rust en kon je je gang gaan.
Die Hollanders, die moest je eigenlijk hebben. Maar waar herken je die aan? Ook dat wist de hongerige Daas. Die ruiken zoet, veel zoeter dan de Duitsers. Hollanders drinken cola of fanta of nemen ijs en hebben stroopwafels bij zich, een speciale Hollandse lekkernij met een aparte geur van zoetheid die bijna onweerstaanbaar is. Duitsers hebben dat niet, de geur van sachertorte is heel anders. Duitsers had ie altijd al om zich heen. Hollanders, daar ging het hem om. En, zeg eens eerlijk, iets anders op het menu is op zijn tijd niet gek, toch? Verandering van spijs doet eten.
De Daas wist precies wie hij moest hebben, al jaren ging het in de familie het verhaal rond van die ene Hollander met die rode bloes.Die was om op te vreten! Hem hadden ze al jaren achter elkaar gehad. Hij was goed herkenbaar. Hij draagt altijd iets roods. En een spijkerbroek. Hoe warm het ook is, je zult hem niet in een een korte broek zien. Hij beschermt zich tegen zon en ongedierte. Ook draagt hij sokken. Hoe warm het ook is, hij heeft geen blote voeten of sandalen. Dat maakt het moeilijker, maar onmogelijk is het niet. Het is eigenlijk wel een leuke extra uitdaging. Zou het hem lukken?
De Hollander liep het veld op. De Daas herkende hem meteen. Hij werd er helemaal opgewonden van. "Daar is ie!" riep hij heel hard, hij danste op en neer. Ja hoor, hij was er weer. De Daas verheugde zich nu al op de avond! Hij kon bijna niet wachten. Ooooh het water liep hem al in de mond.
"Ha schat, Fijn dat je weer terug bent. Heb je een leuk motorweekend gehad in Duitsland?"
De Hollander stapte binnen, gaf zijn vrouw een kus, pelde zich uit zijn warme motorpak en greep naar zijn benen. "Het was een fijn weekend, maar ooooh ik ik heb zooo'n jeuk! Ik word er gek van!
Hij trok zijn sokken uit en stroopte zijn broekspijpen op. Er waren talloze gemene rode plekken te zien.
De hongerige Daas lag verzadigd in het gras. Hij had een heerlijk weekend gehad.
Harmony,
Hans.
( en toch hou ik wel van haar 
)
Als ik er niet aan begin, weet ik ook niet of ik het af kan maken
