Beste CX-vrienden,
De essentie van motorrijden is toch dat je dat bijzondere gevoel van vrijheid en individualisme voor jezelf hebt? Dat je één bent met de elementen, ze ook trotseert en daardoor laat zien dat je het grote lijden aankan? Dat je achteloos van je fiets stapt, ook al zijn je polsen gekraakt, heb je een dood gevoel in je handen, gevoelloze knieen en een zere rug en genitalien, olie in je gezicht en dooie vliegen tussen je tanden, maar je hebt MOTORGEREDEN! Daarmee onderscheidt je je van de rest van de wereld, die zich verplaatst met de auto, voorzover men dat kan betalen in deze barre tijden. Nee, de echte motorrijder is de purist, en alles wat méér op een motor zit dan dat nodig is om hem te laten rijden, doet afbreuk aan dit purisme. En alhoewel ik een leifhebber ben van technische ontwikkelingen, en vanuit dat oogpunt een Pan kan waarderen, en ook minstens één zeer sympathieke Pan-rijder ken want ik mocht achterop, doen motoren als deze afbreuk aan dat purisme. Natuurlijk kan een kuip ook wel zijn nut hebben. Bijvoorbeeld om een motor harder te laten gaan, en stabiliteit te creeren, dan heeft het technisch zin. En juist dan zie je de meest mooie ontwerpen. Mag ik u voorstellen aan de Ducati 916? Een supermachine, met een technisch geavanceerde kuip op zijn Italiaans. Scherpe lijnen, met elegance maar bovenal functie: verhogen van snelheid en stabiliteit. En dat is heel wat anders dan de doorzichtige kunstof tuin-schuttingen die op veel motoren aantreft. Want laten we wel wezen: het is best slecht gesteld met de ontwerpen van de gemiddelde motor, onze eigen CX niet in de laatste plaats. Er zijn weinig motoren die een ontwerp hebben waarin vorm en functie synergie bereiken. Mestal een opeenstapeling van technische oplossing en die of niet of net wel aan te zien zijn. Een vloeiend en harmonieus in elkaar overlopend lijnenspel, schijnt voor de meeste motorfabrikanten toch erg lastig te zijn. Beste lezer, denk na, en noem drie motoren die een lijnenspel hebben dat klopt! Ik voorspel u: er zit vast een Italiaanse motor bij. Maar ik dwaal af: wat ik alle berijders zou willen zeggen die met kuipen, koffers en andere luxe rondrijden: waar is jouw purisme gebleven? Waarom wil je je op twee wielen voortbewegen, maar het gevoel hebben dat je in een auto zit: achter een (verstelbare) ruit, een hoeveelheid kunstof plaatdelen die je zelfs op een Franse auto niet aantreft, verwarming op je stuur en buddy, een stereoinstallatie, en meer kofferruimte dan in de gemiddelde Opel Corsa? Omdat je een compromis hebt gevonden tussen beide: wel het gevoel van motor...al is het minder ...en ook het gemak van de auto. Rationeel zeer goed te verdedigen! Maar mijn motorgevoel druist er tegenin. Als ik zo'n enorme Goldwing met lichten, toeters, bellen, trapliften, MP3spelers, carkit Nav-systeem en aanhanger (!) voorbij rij met een stel 50-ers erop...dan kan ik het woord biker niet uit m'n mond krijgen.....
En dan 4- of 6 cylinders! Ze lopen zooi mooi, zacht zoemend soepel en vol vermogen dat heb ik achterop de Pan en zelf rijdend op een Bandit600 wel gevoeld. Maar waarom in godsnaam? Het pure bokkediebok, geplof, gereutel, getril en astmatisch ( sorry Coen) gehijg van een tweecylinder is een kustvorm op zich. Niet voor niets heeft HArley waarlijk patent aangevraagd op haar geluid, is een Ducati op volle snelheid ruggemergkokend...en ach...onze eigen lieve CX. Haar pronte cylinders hoog omhoogstekend geeft ze haar warmte af aan je beide knieen, schudt ze haar buikje welwillend terwijl je wacht op een groen licht, maar geeft je koppel waar het nodig is: tijdens een bochtige gumsessie in de Ardennen en de Eiffel. En terwijl jij rustig op koppel 6-7000 toeren rijdt, ideaal voor dit soort bbochtenwerk, komt de gemiddelde 4 cylinder pas bij 7-8000 op gang, en moet er vreselijk veel geschakeld en ge-revd worden. Helaas laat het frame en afstelling niet zoveel toe, maar de Cx is een hedendaagse Bandit 600 redelijk de baas!
Afsluitend kan ik je vertellen dat ikzelf verliefd ben op de Yamaha TRX 850, ja een tweecylinder in lijn ( blok van de TDM) door het pure karakter. En snel! En de Ducati's die ik eerder noemde ook, maar ik twijfel over de betrouwbaarheid, en baal van de enorme prijzen. De TRX is de betaalbare, en betrouwbare Japanse Duc-killer. Daarmee zou ik graag vreemdgaan..maar mijn ware liefde nooit verloochenen...
Groetjes
Ray ( die ook wel een column zou willen, en hoopt dat ie dan niet door PanExtremisten van zijn fiets wordt geschoten...) | 
Pagina 1 van 2: 1 2 Volgende »