Vandaag was ik aan de beurt om aangereden te worden. Met de 650E - op weg naar Drenthe voor het Paasweekend - reed ik over de A1. Veel fileverkeer, langzaam rijdend en dan weer sneller. Ik reed op de linkerstrook en moest flink remmen omdat de auto voor mij in de ankers ging. Ik kan me nog herinneren dat ik - terwijl ik remde - in mijn spiegels keek en een zilverkleurige auto snel dichterbij zal komen. Het flitste nog door me heen: 'gaat-ie het halen of niet?' en een fractie van een seconde later kwam de klap. Ik werd met een snelheidsverschil van 40 km van achteren aangereden en van de motor gegooid.
Mijn geluk was dat ik naar links viel en in het gras naast de vangrail terecht kwam. Na de klap was ik even verdoofd en toen ik opstond zag ik mijn mooie 650E op het asfalt liggen, een troosteloos gezicht. Verder voelde ik geen pijn, alleen mijn linker elleboog deed zeer.
De achteroprijder was zich wild geschrokken en putte zich uit in spijt en schuldbetuigingen. Omstanders hebben 112 gebeld en al snel kwam een motoragent aanrijden en even later de takelwagen. Het verkeer op de A1 werd even stopgezet en alle rommel naar de vluchtstrook gebracht. Gegevens uitgewisseld en schadeformulier ingevuld. De schuldvraag was gelijk al duidelijk, maar voor de zekerheid werd een politierapport opgemaakt. Vervolgens werd de motor op de bergingswagen gezet en afgevoerd naar de stalling van het bergingsbedrijf. Na Pasen gaat ze naar een schadeherstelbedrijf. Ik heb even zitten rekenen en ik hoop dat de schade onder de dagwaarde blijft. Wat ik heb kunnen zien: kapotte kuipruit, kuip geschaafd, achterspatbord aan gort, steppie en schakelpook verbogen en de linkerdemper beschadigd. De brede valbeugels en de dikke Krauser koffers hebben de grootste klap opgevangen en zijn helemaal afgeschreven. Mijn leren jas is geschaafd en de tanktas kapot gescheurd.
Nu ik dit zo zit op te schrijven besef ik dat ik erg veel geluk heb gehad. Ik ben aan de goede kant gevallen en in het zachte gras terecht gekomen. Mijn elleboog voel ik nu niet meer en verder heb ik nergens last van. Alleen dat beeld in mijn spiegels van die hard inrijdende auto zal me nog wel lang heugen.
Van dit ongeluk kan ik niets leren. Ik hield goed afstand tot mijn voorganger en ik heb op tijd geremd. Maar wat moet ik met een achterliggende auto die te weinig afstand houdt c.q. te laat gaat remmen? Dat heb ik niet in de hand. Daarom heb ik een gruwelijke hekel aan bumperklevers, vooral als ik op de motor zit.
Oh ja: als je vanmiddag rond 15:30 uur een filemelding wegens een ongeval op de A1 hebt gehoord, dan weet je nu waarom dat zo was. En tot slot het meest geestige detail van dit verhaal: mijn achteroprijder was een politieagente (in burger).
Only a biker knows why a dog sticks his head out of a car window.