Tja, na mijn aanrijding in maart was vandaag Lieke aan de beurt.

Ik was net op mijn werk toen ze (gelukkig zelf) belde. Ze was onder het viaduct van de A12 bij Woerden onderuit gegaan met haar Deauville. Het wegdek was glad, waarschijnlijk olie.

Omstanders hebben haar geholpen haar motor weer overeind te krijgen. Het lijkt allemaal mee te vallen gelukkig. Niks gebroken, maar uit ervaring weet ik dat de spierpijn nog komt.

Schade aan de valbeugels en de extra brede koffers (die waarschijnlijk veel hebben opgevangen). Ook de helm moet vervangen worden. De politie is erbij geweest, maar die kon geen olie (meer) vinden. Waarschijnlijk draaien we dus zelf voor de kosten op.

Belangrijkste is dat mijn lieve Lieke nog heel is. Ze is nadat de politie is geweest doorgereden naar haar werk. Verder roept ze heel stoer (of verwar ik dit nu met eigenwijs?) dat het allemaal, behalve de schrik, wel goed gaat. Ik herken dat, maar weet uit ervaring dat de spierpijn nog komt. En haar rug was al niet geweldig na een ongeluk van een paar jaar geleden. We zullen zien, maar ben voorlopig blij dat het zo is afgelopen.

Coen

wat een pech zeg!
toch fijn te horen dat Lieke er nog goed afgekomen is.
veel sterkte met de spierpijn die nog kan volgen, Lieke.
groetjes, theoj

Tja Lieke, het soms maar zo gebeurd en dan lig je daar en voel je je genept... Succes met de spierpijn en goed van je om gelijk weer door te rijden.

Groeten,
Ton

Lief he, die Coen van me,

Nou echt ik voel me genept. Dat kan je wel zeggen. Ik was bezig met wegrijden en daarna weer remmen, reed nog niet eens in z'n 2.

Ik voelde mijn achterwiel raar doen en De Witte begint te slingeren. Eventjes dacht ik, dat gaat goed, maar toen het niet meer ging, heb ik me laten gaan. Toen dacht ik echt: Daar gaan we weer en als het maar goed gaat. Gelukkig ging dat ook. De Witte lag een halve slag gedraaid, met het stuur naar mij toe en ik met mijn hoofd op de straat, naar een hele grote vrachtwagenband aankijkend...

Ik kon opstaan en toen kwamen er wel twee mannen naar me toe om me te helpen. Een man zei nog dat ie het zag gebeuren en dat het wegdek glad was en niet mijn schuld kon zijn. Maar door die adrealine en toch wel verdoofdheid, ben ik vergeten om zijn naam en telefoonnummer te noteren.

Een motoragent kwam langs, maar die kon mij niet helpen omdat ie voor spoed weg moest. Ik heb de motor aan de kant gezet en zoals Coen al zei, na de motor gecontroleerd te hebben, viel de schade redelijk mee. Ik ben blij dat ik van die brede koffers heb, want lakschade en aan de uitlaat heb ik niets. Alleen die zijdingen zijn beschadigd en mijn helm (die redelijk nieuw was).

Later kwam nog wel een motorrijder vragen of alles goed was. En later de politie.
Vanmiddag ga ik met Kaithy naar Ede en dan zal ik onderweg wel voelen of er nog wat meer aan de hand kan zijn met de motor of niet.

Op dit moment heb ik wel wat plekken die pijn doen, maar ik ben eerder verdrietig en kan wel huilen....ben gewoon een beetje zielig (lijk we een man )..........

Maar goed weer een ervaring' rijker, zal ik maar zeggen en hoop dat het voorlopig hierbij blijft.

Lieke
(die wel baalt dat ze helemaal alleen stond en niemand haar echt wilde helpen)

Hoi Lieke,

Das echt wel balen en schrikken natuurlijk!
Mooi om te horen dat met jou alles goed is!
Tja olie op de weg daar houd je niets aan dat weet ik uit eigen ervaring(mn eerste schuiver in 28jaar).
Heel veel sterkte en succes met de afhandeling.

Emiel & Andrea

hoi lieke,

nou dat klinkt allemaal niet zo leuk, maar gelukkig kon je uiteindelijk zelf weer verder rijden. dat is al het 1ste positieve!

blauwe plekken die komen gaan, verdwijnen ook weer wel langzaam en als de motor verder niet te beschadigd is valt het gelukkig allemaal mee. helm is jammer maar ja voor dit soort gebeurtenissen draag je de beschermende kleding he...

dus heel veel beterschap en laat je maar lekker vertroetelen door coen

groetjes werner (wens niemand een schuiver, allemaal het rubber onder houden!)

Ja Lieke, ook ik weet hoe dat voelt om zomaar ineens op de grond te liggen... Nooit leuk!! Gelukkig lijkt het bij materiele schade te blijven, wat natuurlijk ook niet leuk is maar dat is vervangbaar.

Veel sterkte bij het bijkomen van de schrik!!

Groet Erik.

Lieke toch!

Zomaar ineens onderuit, dat zal een schrik gegeven hebben. Ja, en als je weer rechtop staat, en je motor ook, dan ben je niet meer 'interessant'..... gelukkig maar.

En wat betreft die mooie witte.... blik en plastic. Meer is het niet. Ik ben blij dat JIJ er goed vanaf gekomen bent. Kijk heel goed uit, want voor je het weet overschat je jezelf.

Harmony,
Hans.
( die op afstand meeleeft )

oei Lieke, da's niet zo mooi. maar wel goed dat je weer opgestapt bent! succes met alle schade.

Andre

Gelukkig is het hopelijk alleen materiele schade
ik hoop wel dat jullie niet in een competitie verband gaan werken het is nu 1-1
dus hou het daar maar bij
gelijkspel is voor alle twee het eerlijkst

sterkte met de spierpijn

Nou dat competitie verband is dan al verbroken omdat ik in 2005 een 'echte' (niet eenzijdig bedoel ik daarmee) aanrijding heb gehad. Niet dat ik daar trots op ben, maar met die ervaring kon ik Coen wel helpen en nu andersom

Even een update-je. Ik ben naar Ede gereden met Kaithy en ik had Michael al verteld wat er gebeurd was, omdat hij dan de motor kon checken. Coen was ondertussen in het middaguur even naar Woerden gereden om mij een knuf te geven en na het ophalen van Kaithy reed hij even op De Witte en constateerde dat met de motor ver technisch niets was.

Ja ik verder geluk gehad. Blauwe plek op mijn been, rug alleen weer pijn en mijn heupen en rechterarm een beetje. Ik kan alleen de pijn en spierpijn niet meer van elkaar onderschijden. De materiele schade is beperkter dan hoe ik me gewoon voel.................heel zielig............

Lieke
(Die toch maar inziet dat de club ook weer je familie is)

Nou, even je stekte wensen van ver af, ik hoop dat je niet teveel spierpijn krijgt.Die schade aan je motor komt wel weer goed, laat je niet kisten en rij lekker door, Gr Theo.

Gelukkig dat de lichamelijk schade lijkt mee te vallen. Sterkte!

Ik voel met je mee hoor (nee niet letterlijk) , met de motor ben ik tot nu toe gelukkig van narigheid gespaard gebleven, maar ik weet wel hoe het psychisch voelt na een ongeluk met de auto. Na toch wel verschillende ervaringen weet ik alleen dat het kl*tegevoel gelukkig vrij snel slijt. Een tijdje voel je je rot en over-voorzichtig, vind je rijden niet fijn meer enzovoort. En na weer een maand of zo verdwijnt dat weer naar de achtergrond en wordt het weer zoals het was....
Snel weer beter en blijgezind!!
Groeten, Daniël.

Inderdaad Daniël,

Toen ik op Coen zijn motor reed, Deau-tje, die mijn toeverlaat was, leek wel of ik niets kon.
Naar Ede was ook voorzichtig en bij elk wiebeltje leek het wel of de macht weer zou verliezen.
Ik heb Kaithy ook continue moeten vragen of ze stil wilde zitten, terwijl ik het helemaal niet erg vind, zo een wiebelwip achterop.

Op de terugweg, lekker veel file gehad...kon ik weer oefenen. Dat ging gelukkig goed, maar ook omdat de automobilisten aardig aan de kant gingen. Geweldig gewoon. Maar tot dat er een lading motorrijders achter mij reden werd ik weer zenuwachtiger, dus die heb ik voorbij laten gaan.

Van het weekend hebben we een weekendje weg met mijn werk naar Drente...en het wordt mooi weer en de planning stond en zal blijven staan: We gaan op de motor.

O ja Coen heeft ook grote zijkoffers voor Deautje op de kop kunnen tikken en omdat ze er bij mij op zaten en de schade beperkt is gebleven, gaan die van hem er ook gauw op....

Lieke
(die net zoals Daniël mooi zegt wel Blijgezind is en daarom weet dat ze dit 'voorval' niet zal vergeten maar wel snel op de achtergrond zal zetten)