Ik heb Nee gestemd, maar 't is wel verd#@# moeilijke keuze.
Het is een lastig verhaal. Dat virusje is een gemeen klein rotding, waarvan je pas na een paar dagen merkt dat je het hebt, en dan kun je al meerdere mensen besmet hebben. In de allerlichtste variant is het een langdurige griep, heb ik begrepen, in de zwaarste uitvoering is het dodelijk. Ik heb er, tot nu toe, geen ervaring mee, en wil dat eigenlijk zo houden....
En dan nu SJK.
Ik zou het zo-wie-zo leuk vinden om al die bekenden weer eens bij elkaar te zien, en van onbekenden bekenden te maken. Een motorritje maken door de wat ruimere omgeving, en samen te genieten van zon, motoren, en het zeer gevarieerde gezelschap.
Maar hoe dat te combineren met de anderhalve meter maatschappij van het nieuwe normaal?
Dat kon nog wel eens een enorme, en veel te grote uitdaging zijn. In elk geval zullen de ontbijt- en barbequediensten uitgevoerd moeten worden met mondkapjes en handschoentjes, en ook de gewone bar-bezetting zal waarschijnlijk wat beter beschermd moeten werken. Niet alleen voor henzelf, maar ook voor degenen die langs komen. De party-tenten moeten dan waarschijnlijk niet samengebouwd worden tot een enkele ruimte, maar ieder apart opgezet worden met enige meters ruimte ertussen.In groepjes eten? Bij aankomst een soort van keykoord in drie of vier verschillende kleuren zodat je weet wie in welke groep en/of party tent hoort? Is dat haalbaar, of zijn wij CX-ers één grote familie, waar iedereen iedereen kent, en waar groepsvorming binnen de groep haast ondenkbaar is.
En ja, soms is het mogelijk om, beroep doende op het in verschillende mate aanwezige verstand om afstand te houden. Maar als het bier is in de man (of vrouw, ik discrimineer niet) dan is de wijsheid in de kan, oftewel ver te zoeken. De min of meer sterke verhalen vliegen over de tafels, en in het rumoer buigen wij ons verder naar elkaar toe als op dat moment wenselijk is. Dan verbroederen wij, CX-ers, ons met elkaar en met hen die niet zo fortuinlijk zijn een CX te bezitten (o.a. ikke) en viert de gemeenschappelijke vreugde en vrijheid hoogtij.
En in die vrijheid is er nog iets wat hoogtij viert......
Alleen wat leeftijd betreft ben ik een beetje in een risicogroep. Maar rondom mij zijn er enkelen die wat betreft risicogroepen hoger scoren.
Mijn keuze is 33% Ik wil, 33% Nee, ik wil geen risico lopen en 33% Ik weet het nog niet
Blijft er nog één enkel procentje over. Daar zit mijn gevoel, dat lastige instrument, mee te spelen. Is het de angst die me naar Nee doet neigen? Of zijn het de stemmen van mijn geliefden die het me afraden?
Het leven bestaat uit keuzes, maar deze keuze zou zomaar dodelijk kunnen zijn.
Harmony,
Hans.
( die uitdagingen meestal tegemoet probeert te gaan met een houding van 'we zien wel waar 't schip strand' maar nu ? .... twijfelt )
Als ik er niet aan begin, weet ik ook niet of ik het af kan maken