Dag 1
Zaterdag 18-6 Leeuwarden-Nassau

Vandaag was de start van de 500 Euro Challenge. Om half 8 vertrok ik in m'n doorwaaipak vanuit Leeuwarden, een fris Leeuwarden. Het was een graadje of 15 en dat is dan best frisssssssss.
Naar een paar stops werd het uiteindelijk toch flink warm. In Zuid-Limburg was het al gauw 33gr. Na de lunch bij vrienden daar ging de reis verder richting Koblenz. Ondertussen was het 33gr.
De snelweg is een verschrikking met deze temperaturen. Na 500 snelwegkilometers kon ik eindelijk over de Landstrasse langs de rivier de Lahn. De laatste 25km waren een stuk prettiger.
Eenmaal op de camping voegde ik me bij mijn reisgenoten Sander en Bas. Tijd om tent te bouwen en de motorkleding uit te doen.
Morgen weer nieuwe avonturen!!

Dag 2
Zondag 19-6 Nassau-Dinkelsbühl.

Vroeg uit de veren betekende vanochtend wakker worden terwijl het om 7 uur al 24gr was. Tijd voor een verfrissende douche en daarna ons gereedmaken voor de rit. Na 2 kilometer rijden komen we langs een bakker en scoren we ontbijt.

De koffie en broodjes doen ons goed, Tijd om op te zadelen. Na een tijdje gereden te hebben draaien we de Autobahn op. Niet omdat we dat zo fijn vinden, maar omdat we op deze manier vlot om Franfurt heen kunnen rijden. De temperatuur gaat alweer door her dak. Om 12 uur is het alweer 34gr. Gelukkig rijden we langs de Main langs de beboste oevers.toch nog een beetje verkoeling.



We komen langzamerhand bij onze bestemming van vandaag. We draaien een pasr mooie bochten in een bos, rijden door glooiend kandschap en de steden en dorpen staan vol met vakwerkhuizen.

Rond 16:45 rijden we de camping op. Er us plaats en er is 1 ding wat we nu heel graag willen: de motorkleding moet uit. Rojdend is het al haast niet te doen, maar stilstaan is killling!!!
Gauw de tent opzetten en even rusten is het devies. Later lopen we naar het centrum van Dinkelsbühl. We eten en drinken wat, lopen terug naar de tenten. We concluderen al snel dat de batterij aardig leeg is en na een koude douche is het bedtijd.
Morgen naar Schwangau!!!

Dag 3.
Maandag 20-6 Dinkelsbühl-Schwangau

Gisteravond was het nog lang warm. Gelukkig won de vermoeidheid het van de hitte en viel ik uiteindelijk in slaap. En vanochtend werden we wakker van de regen op het tentzeil. Dat wordt dus een natte tent inpakken en in de regen rijden vandaag.



Na het ontbijt en het dagelijkse oliepeilmoment begon de rit. Een niet al te lange rit van ongeveer 250km naar Schwangau. Het was duidelijk te merken dat het weekend voorbij was: we zaten volop tussen het vrachtverkeer. In combinatie met de lichte regen en de spray van de vrachtwagens zat mijn vizier elke 5 minuten vol met wegdrek.
Gelukkig duurde de regen niet lang. En een half uurtje later waren de wegen alweer aardig droog. We volgen deels de Romantische Strasse, afgewisseld met de groene routes die Michelin me voorschotelde tijdens het maken van de routes. Zeker de groene routes waren erg fijn. Mooie slingerwegen zonder vrachtverkeer, heerlijk.



In de verte doemen de contouren van de Alpen voor ons op. Het landschap is onvoorstelbaar groen en de wegen zijn fantastisch.
We draaien de camping op. Het is aardig vol maar gelukkig is er nog plek voor een paar kleine tenten. Het is tijd voor een biertje en een avondmaal!
Morgen een rustdag!

PS: het was vandaag lekker rijden. De grote hitte is weg en we zijn vandaag een stuk frisser gearriveerd dan de voorgaande dagen

Dag 4
dinsdag 21-6 rustdag Schwangau

Weinig te melden vandaag. Na de gebruikelijke huishoudelijke klusjes van een rustdag waagden we ons aan een supermarktbezoek.
Sander waagde zich aan een tourtje en Bas en ik gingen op zoek naar een nieuw regenpak. Er wordt nogal wat regen verwacht voor de rijdag van morgen dus een regenpak is geen overbodige luxe



Het enige wat hij gevonden heeft was een mooi geel pakje. Het enige wat er aan mist is een zuidwestertje......
..........morgen gaan we dus met een overmaatse minion op stap.

Ik neem nu een versnapering op het terras en wacht tot de "clown en de acrobaat" terug komen!

Dag 5
woensdag 22-6 Schwangau-Berchtesgaden

We hebben de vorige avond gewikt en gewogen over de aanpak van deze dag. Er werd nogal wat regen verwacht dus probeerden we om met een sluw plan de regen te omzeilen.
Voor de zekerheid de regenvoering maar in de jas geritst. De broek laat ik voor wat het is. Het vertrek van de camping verliep redelijk vlot. Totdat ik er achterkwam dat het metalen plaatje met het tentnummer nog aan m'n tent hing. Dus roltas er weer af, de tent uitgepakt, plaatje ingeleverd enzovoorts......

Gelukkig gaat het redelijk vlot en draaien we de eerste kilometers richting Füssen en al gauw rijden we Oostenrijk binnen. Ik voel wel wat spetters maar echt nat worden we niet.Het is heerlijk rijden zo langs de Plansee. Voor we er erg in hebben rijden we Duitsland alweer binnen en zit de eerste 80km er weer op. Tijd voor koffie!



Na de koffie gaat het door Garmisch Pertenkirchen waar het zwart ziet van dranghekken, politie en politiehelikopters. We opperen van alles maar bij navraag ging het om de beveiliging van de G7 conferentie. Weer een mysterie opgelost.



Na een prachtig slingerend weggetje met €5,- tol komen we rond lunchtijd weer aan in Oostenrijk. Het schiet aardig op vandaag. We hoeven nog maar 65km en het is nog maar 13:00uur.
Na de lunch reden we na een paar kilometers de regen in. Het regent gestaag door en we worden ook gestaag nat. We zijn de naam "Berchtesgaden" al op de borden staan en na nog wat heen en weer geslingerd draaien we de camping op.



Het regent nog steeds dus drinken we wat, maken de inschrijving in orde. Een uurtje later is het droog en al rap hoor ik 2 motoren het terrein oprijden. Het zijn Wim en John!
We zijn compleet!!
Tijd om de tent op zetten, morgen weer een rustdag.....

Dag 6
donderdag 23-6 rustdag Berchtesgaden

Het is vandaag tijd om de motorkleding te drogen. We hebben geluk met het weer vandaag dus na het ontbijtworden de natte zaken te drogen gehangen. We hangen wat loom rond op de camping en pendelen wat tussen de tent en het terras.Langzamerhand ontstaan de plannen voor vandaag: de een gaat voor een stukje rijden, de ander voor een bezoek aan het kehlsteinhaus. Ik kies voor het laatste.



We maken ons op voor vertrek en rijden eerst langs een motorzaak. Ik ga voor een paar nieuwe handschoenen. Mijn oude handschoenen beginnen nu toch wel erg sleets te worden. Daarna zetten we koers naar het Kehlsteinhaus.



Bij het inrijden van de toegangsweg valt me na de eerste bocht op dat mijn motor het best wel moeilijk heeft. Het lijkt alsof de rem weer blijft plakken. Vreemd! Na nog 2 bochten zie ik de oorzaak al: stijgingspercentage 24%. Dat voelt inderdaad alsof er iemand aan de rem trekt. We wandelen wat rond bij het Kehlsteinhaus, nuttigen een lichte lunch en genieten van het uitzicht.




Tijd om weer naar de camping te gaan voor een maaltijd, een drankje en om een plan te maken voor morgen. Het lijkt er namelijk op dat het rond 9 uur gaat regenen. We willen voor die tijd weg zijn en zo de neerslag die onderweg voorspelt wordt voor te blijven.
Vroeg opstaan dus!!!!

Dag 7
Vrijdag 24-6 Berchtesgaden-Cortina d'Ampezzo

Vandaag zullen we gaan zien of we de weergoden kunnen ontsnapten met ons sluwe regen-ontwijk-plan. Goed doorwrocht opgezet bij het diner van gisteravond: vroeg vertrekken en zo de buien voorblijven!

Om een uur of 5 in de ochtend word ik wakker. Het regent pijpenstelen. Ik voel ons plan in het water vallen. Ik draai me nog eens om en hoop dat het straks droog is. Maar als mijn wekker om half7 gaat regent het nog steeds. Ik begin alvast met inpakken. De tent wordt nat ingepakt en tussen de regendruppels door hijs ik me alvast in m'n pak en bind de zooi ol m'n motor.



Gelukkig klaart het tijdens het ontbijt al flink op. De grijze lucht vertoont af en toe stukjes blauw. Ik vertrouw het niet helemaal en hou de regenvoering in m'n kleding. Eerst maar eens zien hoe het weer is als we in het hooggebergte rijden. We vallen nog wel wat druppels maar dat mag geen naam hebben. De weg is ondertussen ook alweer opgedroogd en we rijden al rap bij Zell am See. Tijd voor koffie!



Na de koffie zijn we al rap aan de voet van de Grossglockner. We rekenen de tol af en vanaf nu gaat ieder zijns weegs. De een vlot, de ander wat langzamer. Bovenop de pas wachten we op elkaar. De gebruikelijke manier van rijden tijdens de Challenge. Naar beneden gaat het idem dito. Ik stop nog even op het hoogste punt en verbaas me over de kou. Brrrrr.
Gauw verder om te lunchen in Heiligenblut, aan de zuidkant van de Grossglockner. Plots rolt er een stoet motoren voorbij die met veel herrie en sirenes, onder politiebegeleiding, het dorp inrijdt. De ober ergert zich groen en geel, wij ook trouwens. Als we weer verder rijden zijn er nog steeds donkere wolken in het zuiden. En na een aantal kilometers begint het toch licht te regenen. Tot aan de grens blijft het spetteren.






We rijden het dal in dat ons richting Cortina leidt en voor ons doemen de machtige Tre Cime op. Wat een fantastisch gezicht!! Op de camping is het zaak om asap de tent op te zetten en een pizza te scoren. Terwijl we zitten te wachten barst, tot twee keer toe, een flinke bui los. Ofschoon ons sluwe plan van gisteravond niet helemaal heeft gewerkt zijn we toch zonder noemenswaardige regen op de camping aangekomen: ik reken'm goed!!!

Dag 8
Zaterdag 25-6 Cortina d'Ampezzo-Prad am Stilfserjoch

De nacht was vochtig en koud. Vochtig vanwege de regen van gisteravond. En de kou komt waarschijnlijk door de hoge ligging van de camping (1300 meter). Gelukkig wordt er voor vandaag wel goed weer verwacht. Niet al te warm maar droog en zonnig.



De spullen opruimen gaat lekker. Mijn motoronderkleding en handdoek lagen in de regen. Nat dus. Tent zeiknat en dat pakt lekker in op een natte zanderige bodem vol met afgevallen dennennaalden.



Gelukkig maakt het ontbijt veel goed. Espresso doet wonderen! Bij het uitrijden van Cortina staat meteen al een bord. Wegens een fietsdag is een deel van onze route afgesloten.
We rijden een stuk door maar bovenop de Falzarego blijkt dat we niet door kunnen steken naar de Pordoi. Ook de noordlus is dicht.
Dat wordt dus weer 10km terugrijden om de zuidlus te pakken over de Fedaia. Geen straf want het is hier overal mooi. Maar omdat het weekend is en er wat passen dicht zijn is het hier extra druk. En bovenop de Fedaia waar het uitzicht fantastisch is, blijkt het niet eens mogelijk te zijn om te stoppen. Er is hier een hardloopevenement aan de gang en het ziet zwart van de mensen.



We plannen de route verder naar Canazei en laten de pordoi rechts liggen. Het is nog een tijd lekker sturen en rijden totdat we Bolzano bereiken. Na een paar tunnels wordt het steeds warmer en warmer en al we eenmaal onder de snelweg rijden is het zeker een graad of 30.




Gelukkig zitten we redelijk rap de weg naar Meran. Ik weet dat er over een paar km een tankstation zit. Ik ontdoe me van wat kledingstukken en Bas neemt route over. We verlaten meteen de snelweg en slingeren door prachtige dorpjes met daar tussenin fruitboomgaarden.

Na Meran gaan we linksaf richting de Reschenpas. Het is nu nog even gasgeven om bij de camping te komen. En dat doen we gretig! Eenmaal op de camping is het tijd om de motorkleding uit te dien en alle natte zooi te laten drogen. Gelukkig gaat dat erg snel met 27gr en een lekker briesje.
Tijd voor een hapje en een drankje!!!!

Dag 9
Zondag 26-6 Prad am Stilfserjoch rustdag

Vandaag een rustdag en zoals het hoort bij een rustdag begint ze rustig. Kopje koffie, broodje erbij, plannen maken en een wasje draaien. Ik ga vandaag aan wat campingtuning doen. Mijn cx kan denk ik wel een kleppenstelbeurtje gebruiken.




De rest besluit om een rondje passen te gaan rijden. Zo rond half 12 rijden ze weg. Ik ga eerst eens mijn koffie opdrinken en hang de was op.
Ik sleutel wat, pleeg een telefoontje, doe een dutje en wandel een rondje door het dorp. Als ik terugloop komt de eerste rijder alweer terug. We sluiten de dag af met pizza en een duik in het zwembad.
Morgen weer rijden!

Dag 10
Maandag 27-6 Prad am Stilfserjoch-Campodolcino

We zijn alweer een dikke week onderweg en de routine van het tentenkamp opbouwen/afbreken zit er al aardig in. We waren vanochtend vroeg uit de veren. Ik was niet de eerste. Er waren nog vroegere vogels. Ik kroop om 7:15 uit de tent en kreeg meteen een kop koffie in de hand gedrukt.
Al met al had ik om 8:00 alles al ingepakt en op de motor gebonden. Vandaag ben ik als vrijwilliger aangewezen om het ontbijt te scoren. Lekker simpel: voor iedereen een paar broodjes en wat kaas en vlees. Het mooiste van alles is dat we het ontbijt gaan nuttigen op de top van de Stelvio.








Iedereen rijdt in zijn eigen tempo omhoog. Ik maak onderweg nog wat foto's en kom als laatste boven. Als je voedsel bij je hebt dan ben je al snel een populaire kerel!
Het ontbijt is snel verorbert en we rijden door en dalen af over de Spondalunga richting Bormio. Mooie vergezichten en fraaie bochten zijn ons deel. De reis gaat verder, rechtsaf richting de Berninapas. Altijd een indrukwekkend gebied om in rond te rijden. En na een mooie slingerende weg dalen we af via de Malojapas.


[imgs=https://i.postimg.cc/7hQzkKSC/20220627-131833.jpg]de twee CX'ers vn deze Challenge[/imgs]
[imgs=https://i.postimg.cc/bN7G9Dgj/20220627_132034.jpg]mooi hoor, zo'n CX![/imgs]

We rijden Italië weer in en het is meteen te merken dat de temperatuur flink gaat stijgen. De dorpjes die we passeren zijn meteen een stuk Italiaanser en het landschap is een stuk minder aangehaakt dan in Zwitserland. De vallei waarin we rijden wordt rap smaller en steiler. We gaan rap richting de Splügenpas.
Maar de Splügenpas is voor morgen. Een kilometer voorbij Campodolcino ligt ons einddoel. Een beetje shabby camping. Ouwe aftandse caravans met soortgelijke mensen. We worden vriendelijk ontvangen door de campingbaas.



Tot onze verbazing is het aanbod op de camping groot. Er is pizza, bier, terras en een ontbijtbuffet. En er is reggeamuziek op het terras. Het lijkt wel vakantie! Het bier en de pizza gaan er goed in. De avond valt het koelt lekker af. Ik duik m'n nest in.

Ik ben benieuwd in wat voor film ik morgen weer terechtkom!

Dag 11
Dinsdag 28-6 Campodolcino-Brienz

"Vandaag wordt een prachtdag": bedenk ik me als ik ontwaak. Ik kan niet wachten om te beginnen met rijden. Vandaag staat er een mooie route op het programma. We gaan een echte passendag doen. We rijden vandaag over de Splügenpas, de San Bernardinopas, de Gotthardpas via de Tremolo, de Furkapas en als laatste de Grimselpas.
De tenten zijn in no-time ingepakt en om 8 uur precies melden we ons in het restaurant voor het ontbijtbuffet. Prima verzorgd. Van alles wat aanwezig. Prima koffie erbij. Ideaal voor een motorvakantie. En ook de prijs is niet verkeerd. Voor €45 pp hebben we overnachting/diner/bier/ontbijt.

Voor we opstappen nog even het weer checken en er is nog enige twijfel over het wel of niet dragen van regenkleding. Ik ga voor regenvoering in de jas en geen regenvoering in de broek. Ik zie wel even hoe het loopt. Als we de Splügenpas oprijden merk ik meteen al dat ik een verkeerde keus heb gemaakt. Bij de eerste stop is mijn broek al doorweekt. Op een gegeven moment zijn we de laaghangende bewolking binnen gereden en is het dus mistig. Als we naar beneden rijden verdwijnt de mist rap, de regen echter niet. Het blijft nat. Langzaamaan is het devies. Ieder rijdt op eigen tempo naar beneden en beneden wordt er gewacht tot de groep weer compleet is.



We rijden richting de San Bernardino en daar wacht ons hetzelfde lot. We komen niet van de eigen en de mist af. Op een gegeven moment zit ik achter een bus in de mist. Ik vind het wel goed zo. Als ik de bus volg weet ik hoe de weg loopt en weet ik ook dat er geen tegenliggers in de haarspeldbochten zitten. Als de mist wegtrekt haal ik de bus in.
Als we het dorp binnenrijden wordt er aan de weg gewerkt. Ik voel mijn motor spoorzoeken. Het voelt alsof er freesrillen in de weg zitten maar bij nader inzien blijkt er split gestrooid te zijn. Heel vers en een behoorlijke laag. Das best even schrikken. We houden een kleine pauze in het dorpscafé en gaan verder in de mist en de regen.

[imgs=https://i.postimg.cc/kXJV1P3T/20220628_092719.jpg]2 CX'ers in de regen[/imgs]



De Gotthardpas is hetzelfde laken een pak. Regen en mist. We besluiten toch om de Tremolo route te nemen. Het pakt best mooi uit. Het is wel wat hobbelig maar qua grip is het best te doen. Onderweg zien we nog een postkoets. Deze route is ooit aangelegd voor de postkoets. Ik heb medelijden met de oude mensen die in de koets zitten. Ze worden flink door elkaar geschud. Ik heb het dan best luxe op mijn barrel van 39 jaar oud met vering demping en luchtbanden. Boven is het Strüdelzeit.









Het weer is hetzelfde op de Furka- en ook op de Grimselpas. Regen en mist! Bovenop de passen is het ook best koud. Ik ben blij dat we weer naar beneden gaan. Het wordt langzamerhand warmer en ik zie de afstand naar Brienz steeds kleiner worden op de verkeersborden.
Het is net even droog als we de tenten opbouwen. De tenten staan, het druppelt nog wat en als we het dorp inlopen om nog wat voedsel te scoren breekt de lucht open. Eindelijk is het droog!!!!!





De pizza smaakt goed. Eindelijk ook eens ergens eten waar de bediening zin heeft in het werk. Wat een genot! Op de terugweg schieten we nog wat foto's. Al onze motorkleding is zeiknat. Straks maar lijntjes spannen.

Morgen is het droogdag

Dag 12
Woensdag 29-6 Brienz rustdag

Na de regendag van gisteren is het tijd voor een ouderwetse droogdag. Het begint in ieder geval goed want de zon breekt meteen door vandaag. Blauwe lucht met hier en daar een wolkje. Het ziet er heerlijk uit. Er worden her en der tussen de bomen lijnen gespannen en binnen een paar minuten is het droogcircus opgestart.
Ik scoor ontbijt en besluit vandaag niet al te veel te doen. De rest gaat rijden. Ze willen de passen van gisteren nog een keer gaan rijden nu de mist en de regen voorbij is.

Mijn dag beperkt zich tot wat luieren in de zon en een wandelingetje maken. En als iedereen terug is drinken we wat op het terras en nemen we de dag door. Ik hoor mooie verhalen over prachtige passen en mooie dalen.
Het wordt langzamerhand laat en als ik bij de tent ben begin ik mijn spullen weer wat te ordenen.

Morgen is er een rit van 300km die ons naar Frankrijk voert

Dag 13
Donderdag 30-6 Brienz-Le Clerjus

Aan alle goede dingen komt een eind. Hoewel we nog 1000km van huis zijn, gaan we vandaag weer een stuk richting huis. We gaan vandaag in noordwestelijke richting verplaatsen. De route voor vandaag in ongeveer 290km en we rijden langzamerhand het hooggebergte uit..
We rijden eerst nog over de Panoramastrasse en genieten van de uitzichten en van de weg. Maar al rap verandert het landschap. De groene weiden maken nu plaats voor meer bebouwing en het landschap wordt steeds vlakker. Na een paar uur rijden duiken we in de buurt van Porrentruy een kloof in. Het landschap wordt weer ruiger en minder bebouwd. Het doet steeds meer denken aan Frankrijk

En opeens rijden we Frankrijk binnen. Het is nog een uurtje naar onze bestemming en het landschap is weelderig groen. De wegen worden smaller en het asfalt steeds ruwer. Bandenvreetasfalt noemt Wim het. Ik kan hem geen ongelijk geven.
Als we de oprit van motorherberg La Mouche opdraaien voel ik me toch weer wat thuis. Zeker als ik zie dat twee vrienden van mij er öok zijn. Altijd leuk!
We drinken wat, zetten de tenten op en schuiven aan bij het avondmaal. Het is al snel laat en de vermoeidheid begint toe te slaan het is bedtijd. We besluiten om het klassement morgen op te maken.

Morgen hebben we een winnaar!

Dag 14
Vrijdag 1-7 Le Clerjus rustdag

Als ik wakker wordt besef ik me dat het een koude nacht was. Het is 6 uur en de roep van de natuur is onweerstaanbaar. Ik open de tent , stap naar buiten en voel de kou van de condensdruppels die van het tentdoek mijn nek inlopen. Ik weet nu dat ik echt wakker ben. Ik slof op m'n sandalen door het bedauwde gras naar de sanitaire voorzieningen.
Er heerst een serene rust op het terrein en ik besluit om nog een uurtje te gaan slapen. Het is niet voor niets een rustdag. Om een uur of 8 sta ik op. Om me heen zijn er al diverse mensen wakker geworden. Ik doe rustig aan. Het ontbijt wordt hier altijd om 8:30uur geserveerd. Na het ontbijt worden er al weer plannen gemaakt. Een deel van de groep wil naar de Grand Ballon. Ik ga met Bas en mijn twee vrienden Tim en Auke een klein stukje rijden.

We rijden naar Epinal, kijken er wat rond, eten er wat en rijden weer terug. Beetje omhangen en een beetje niksen. Het is lekker rondhangen hier. Het is vrijdagmiddag en één voor één komen de weekendgasten binnenrollen. Er zitten ook nog wat bekenden van mij tussen en al gauw is het gezellig. De BBQ wordt aangestoken en het vlees kan worden dichtgeschroeid. Het is alweer snel laat en omdat we morgen weer een serieuze rijdag voor de boeg hebben lig ik er redelijk vroeg in. Morgen weer vroeg uit de veren!

Oh ja, de uitslag van de Challenge van 2022. Er is gewikt en gewogen en er werden punten toegekend en punten in mindering gebracht. Net zolang tot we een winnaar hadden. En na een lang beraad van de jury is de uitslag als volgt:
1. Sjoerd Dijkstra op een Honda CX650E bouwjaar 1983
2. John (zonder FB) op een Yamaha XJ900F bouwjaar 1993
3. Bas De Jong Op een Honda Pan European bouwjaar 2000

De winnaar van deze editie heeft een groot puntenvoordeel omdat hij op een oude motor rijdt. Ook het feit dat het een V-twin is en de motor het zuinigst was heeft een flinke duit in het zakje gedaan.
Qua zuinigheid viel het op dat de CX650E een gemiddeld verbruik had van 1:20,2 en de Pan European een verbruik had van 1:20,1
Erg close voor 2 motoren die behoorlijk van elkaar verschillen.

Dag 15
Zaterdag 2-7 Le Clerjus-Echternach

Als ik mijn tent uitstap is het wel duidelijk. De zon schijnt en het wordt vandaag een stuk warmer dan gisteren. Omdat we de afgelopen 2 weken hebben gekampeerd zit het ritme van de natuur er al goed in. Iedereen is eigenlijk rond een uur of half zeven wel al wakker en aan het geritsel in de tenten om me heen is duidelijk te horen dat er al ingepakt wordt.
Eigenlijk wilden we heel vroeg vertrekken maar het ontbijt willen we ook niet overslaan. Dan maar iets later vertrekken, het is per slot van rekening vakantie. Rond een uur of 9 heeft iedereen zijn olie gepeild en zijn we er klaar voor. We worden vrolijk uitgezwaaid door de vrienden en bekenden die er nog zijn en slaan rechtsaf de D164 op.
Auke en Tim, de twee vrienden die naar LA Mouche zijn gereden om ons te verwelkomen, slaan linksaf. Zij nemen de snelle route en rijden in één dag naar huis. Wij nemen de Route Touristique en rijden in 2 dagen terug naar huis. De route van vandaag voert ons door de grote leegte van noord-oost Frankrijk. Uitgestorven dorpjes waar geen activiteit waar te nemen is wisselen af met wuivende graanvelden en velden vol met zonnebloemen. Het is een beetje heuvelig en de wegen zijn behoorlijk leeg, breed en slingerend. Eigenlijk zijn deze Route Departementale de fijnste wegen om op te rijden.

Het vordert best vlot. Er is weinig verkeer en bij de eerste stop hebben we al meer dan 100km gereden. Het weede deel gaat ook lekker vlot. We stoppen ergens langs de weg en drinken wat op een terras. De tankbeurt volgt hierop en we knallen weer verder. Na een stop om een insectenbeet te behandelen ontpopt John zich tot de held van de vakantie: na 2 weken in het buitenland gereden te hebben komt hij ineens met een zak drop aanzetten. De procrastinator!!!!

We rijden een stuk langs de Moezel en zien aan de overkant Luxemburg liggen. Het valt ook meteen op dat het hier een stuk drukker is dan 30 km geleden. Hier is bedrijvigheid, het is gedaan met de rust. De camping in Echternach heeft nog plek voor 5 tentjes en binnen het half uur zijn we geinstalleerd. Tijd om de reis van ons af te spoelen met een koude versnapering op het plein in Echternach. Live muziek, waar de honden geen brood van lusten, krijgen we er gratis bij. Om onze gehoororganen te beschermen vluchten we naar binnen. Ik kan niet begrijpen dat iemand het een goed idee vindt om aan het eind van de middag muziek te gaan maken op een dergelijk volume dat je niet eens met je tafelgenoten een gesprek kan voeren.
Rond een uur of 6 wordt het eten geserveerd en stoppen die twee clowns op het plein met hun muziek. Het terras stroomt meteen vol! Wij zijn dus niet de enigen die zich ergerden aan dit optreden. Gelukkig maakt het eten veel goed en rollen we daarna weer voldaan terug naar de camping.

We zitten nog even na, spreken nog wat met een ander stel motorrijders die naast ons staan. Als het een uurl of half 11 is duik ik m'n tent in en breng alvast mijn spullen op orde voor de dag van morgen.

Morgen zijn we weer thuis!!