Beste CX-ers

Het zal jullie zeker niet zijn ontgaan dat ik het afgelopen jaar druk in de weer was om een voorgenomen reis naar Santiago de Compostella in elkaar te zetten. En dat ik, uitgeleide gedaan door een aantal clubleden afgelopen vrijdag inderdaad vertrokken ben, op zoek naar avontuur, grenzen en wat dies meer zij.

Nou, ik heb het gevonden. Het avontuur, maar zeker ook de grenzen. De grenzen van mijn eigen kunnen, wat ik ernstig heb overschat.

Maar beter ten halve gekeerd als ten hele gedwaald, zegt het spreekwoord.

Op het moment van dit schrijven zit ik in Vitre, Bretagne. Voor nu ligt de grens hier, en kan ik niet verder. Het is niet de CX, want die Rode Rakker kan en wil best nog verder.

Wie mij wat beter kent weet dat ik iets anders in elkaar steek als een normaal mens (heb je ooit een normaal mens ontmoet? Ja? Eng he... ) en dat stukje van me begon op te spelen. En na drie, vier paniek aanvallen besloot ik er een punt achter te zetten.

En omdat ik niet meer op de motor durf, je leest het goed, wordt ik opgehaald door het Roes-reddingsteam, die omdat ze dan toch in de buurt zijn, ook de Rode Rakker van een roemloze repatrieering door de ANWB redden, door meteen maar met een aanhanger te komen.



Ik zocht avontuur, en vond het te veel voor me was.
Ik zocht een uitdaging en zag dat deze te groot was.
Ik zocht mijn Harmony, maar vergat dat ik die al had.
Ik zocht mijn grenzen, en kwam ze al heel snel tegen.
Ik zocht....... en vond wat ik niet had willen vinden.......

Meer later, en tot dan, met een moeizaam hersteld

Harmony,
Hans.
( die wel vaker vind wat hij niet zoekt )

grenzen zijn er om verlegt te worden.
maar dat gebeurt wel met baby stapjes.
elke keer dat je een stapje zet is deze groter dan de keer ervoor.
als je straks terug kijkt ligt die grens verder dan je eerst dacht.

met vallen en opstaan leren we, het probleem begint als we vallen en opstaan maar er niets van leren.

Geniet van de reis terug naar huis, je hebt een heel stuk gehad.

Cosmar (ook met baby stapjes begonnen en durft nu de wereld over)

Serendipiditeit heet dat Hans, vinden wat je niet zoekt. Maar zo zijn ook Viagra (was eigenlijk tegen een hartkwaal) en Penicilline (een schimmeltje kwam per ongeluk op een schaaltje met bacteriën) ontdekt.

Dus als je weer thuis bent kom je er vast achter hoeveel goeds deze ervaring je op heeft geleverd.

Doe het reddingsteam de groeten. Wij zijn ook al eens door ze gered.

Ik denk zeker dat het de moeite van het proberen waard is geweest Hans en je bent een heel eind gekomen! Er komt vast nog een keer een revanch, een nieuwe strijd naar jouw einde van de wereld! Goede terugreis gewenst samen met het reddingsteam!

Groet Erik.

Hans,

Het vraagt moed
om grenzen te verkennen,
maar nog meer moed
om eigen grenzen te erkennen.

Met andere woorden:

Je bent niet
over je eigen
grenzen heen gegaan.

En daarmee
heb je volgens mij
een groots doel bereikt.

Johan

Hans, je hebt wel degelijk grenzen verlegd voor jezelf. Je had misschien de grens wat ver gelegd, maar je hebt aan ons en jezelf bewezen, dat je steeds méér kan.
Hulde voor dit bewijs!!!!

Tot gauw
Henk.

Hans, wie niet waagt, die niet wint.
volgens mij, heb je met je beslissing terug te keren de voor jou beste oplossing gekozen.
hulde aan het 'reddingsteam Roes'!!
groet en tot ziens, theoj.

hans,

je hebt het toch maar even gedaan, er zullen velen het idee hebben gehad en niet eens vertrokken zijn. jij wel! dat is toch de eerste stap, jou kennende komt het ooit nogwel eens.

je bent al op vechta en denemarken geweest. en ook de nodige andere cx-evenementen, die ervaringen heb je in je zak zitten.. we horen het wel als je weer thuisbent, komt er een extra-koffieklets?

groetjes werner (word emotioneel van die mooie cx-familie waarvan iederen altijd voor elkaar klaarstaat als het nodig is)

Rust maar uit Hans, je hebt veel bereikt en er veel energie ingestoken

Chinees gezegde: De reis is belangrijker dan het eindpunt.

Wat een ongeloofelijk dappere daadkracht. Vlgs mij succesvol want leerzaam zonder schade!
Alle lof en hulde & respect!

Proficiat Hans, beter op tijd je grenzen vinden, dan één stap te ver. Velen hebben niet de moed om te stoppen als ze eraan toe zijn. Respect.

Gisteravond, om een minuut of vier voor achten, waren we eindelijk in Ede. We, dat waren Michael en Nico P.D., en ondergetekende. Ook de Rode Rakker was meegekomen, wat natuurlijk de reis wel wat langer maakte. Maar Michael had gezegt: we halen jou, EN je motor op.

En zo komt deze reis naar Santiago tot een einde. Maar zeker geen mislukking.

Want al heb ik mijn doel te ver gesteld, ik heb mijn grenzen kunnen oprekken, heb dingen geleerd, nieuwe ervaringen opgedaan.

Misschien was de uitdaging te groot.
Misschien was de grens te ver.

Maar wie zijn doel te dichtbij houdt, zal, hoewel hij zijn doel bereikt, toch nooit het doel bereiken.....

Harmony,
Hans.
( die de kunst van de juiste afstand tot het doel nog niet helemaal onder de knie heeft )

Hoi Hans .

Fijn dat jij en je rode rakker weer heelhuids thuis zijn
zoals er vroeger bij het knikkeren al werd gezegd het gaat om het spel en niet om de knikkers
Ook al zijn er altijd mensen die het alleen om de knikkers doen
als je een cx rijd doe je dat om te rijden en jij heb een aardig stukje gedaan

hulde ook aan het redding team
zo hebben we alleen maar winnaars

gr Arnold

Welkom thuis Hans!

Jammer jammer Hans.

Alleen en zo ver reizen was waarschijnlijk toch een te grote uitdaging.
Dat je er aan begonnen bent vond ik al heel moedig van je.

Je heb het geprobeerd en dat valt te prijzen in jou.

en geweldig van die 2 heren dat ze jou terug hebben gehaald.

Ik kom net terug uit de Ardennen zonder mijn eigen auto, carter kapot gereden op een verkeersdrempel maar dan staat de ANWB klaar met een vervangende auto, proviciat al die hulpverleners.

Groeten Sieds